တရားရံုးမ်ားကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈဥပေဒ(၂ဝ၁၃ ခုနွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၉ ရက္)

တရားရံုးမ်ားကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈဥပေဒ

(၂ဝ၁၃ ခုနွစ္၊ ၿပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္ ဥပေဒအမွတ္ ၁၇။)

၁၃၇၅ ခုနွစ္၊ ဝါဆိုလၿပည့္ေက်ာ္ ၇ ရက္

(၂ဝ၁၃ ခုနွစ္၊ ဇူလိုင္လ ၂၉ ရက္)

နိဒါန္း
ၿပည္ေထာင္စုလႊတ္ေတာ္သည္ တရားရံုး၏ မွန္ကန္လြတ္လပ္စြာ တရားစီရင္ေရး၊ တရားရံုး၏ ဂုဏ္သိကၡာနွင့္ အမ်ားၿပည္သူ ယံုႀကည္ ကိုးစားမႈကို မထိခိုက္ေစေရးတို႔အတြက္ ဤဥပေဒကို ၿပ႒ာန္းလိုက္သည္။
အခန္း(၁)
အမည္နွင့္အဓိပၸာယ္ ေဖာ္ၿပခ်က္
၁။	ဤဥပေဒကို တရားရံုးမ်ားကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈဥပေဒဟု ေခၚတြင္ေစရမည္။
၂။	ဤဥပေဒတြင္ပါရိွေသာ ေအာက္ပါစကားရပ္မ်ားသည္ ေဖာ္ၿပပါအတိုင္း အဓိပၸာယ္ သက္ေရာက္ေစရမည္-
	(က)	တရားရံုး ဆိုသည္မွာ ၿပည္ေထာင္စုသမၼတၿမန္မာနိုင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေၿခခံ ဥပေဒပုဒ္မ ၂၉၃ ပါ ၿပ႒ာန္းခ်က္အရ ဖြဲ႔စည္းသည့္ ေအာက္ပါ တရားရံုးမ်ားကို ဆိုသည္-
		(၁)		ၿပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္၊ တိုင္းေဒသႀကီး တရားလႊတ္ေတာ္မ်ား၊ ၿပည္နယ္ တရားလႊတ္ေတာ္မ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္းတရားရံုးမ်ား၊ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေဒသ တရား ရံုးမ်ား၊ ခရိုင္တရားရံုးမ်ား၊ ၿမိဳ႕နယ္ တရားရံုးမ်ားနွင့္ ဥပေဒအရ တည္ေထာင္ေသာ အၿခားတရားရံုးမ်ား၊
		(၂)		စစ္ဘက္ဆိုင္ရာတရားရံုးမ်ား၊
		(၃)		နိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေၿခခံဥပေဒဆိုင္ရာခံုရံုး။
	(ခ)	တရားရံုးမ်ားကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ ဆိုသည္မွာ တရားမဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈနွင့္ ၿပစ္မႈဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈကိုဆိုသည္။
	(ဂ)	တရားမဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ ဆိုသည္မွာ တရားရံုးတစ္ရံုးက ခ်မွတ္ေသာ စီရင္ခ်က္၊ ဒီကရီ၊ အမိန္႔၊ ညႊန္ႀကားခ်က္ သို႔မဟုတ္ ထုတ္ဆင့္ေသာ ဆင့္စာကို တမင္သက္သက္ မလိုက္နာၿခင္းကို ဆိုသည္။
	(ဃ)	ၿပစ္မႈဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ ဆိုသည္မွာ ေအာက္ပါ အၿပဳအမူ တစ္ခုခုအတြက္ အေႀကာင္းအရာတစ္ရပ္ရပ္ကို နႈတ္ၿဖင့္ ၿဖစ္ေစ၊ စာၿဖင့္ၿဖစ္ေစ၊ အမွတ္ သေကၤတၿဖင့္ၿဖစ္ေစ၊ ထင္ရွားေသာ ပံုသဏၭာန္ၿဖင့္ၿဖစ္ေစ၊ အၿခား တစ္နည္းနည္းၿဖင့္ ၿဖစ္ေစ၊ တမင္ထုတ္ေဖာ္ ေႀကညာၿခင္း၊ သတင္းအၿဖစ္ ေရးသား ေဖာ္ၿပၿခင္း၊ ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း သို႔မဟုတ္ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္းကို ဆိုသည္-
		(၁)			တရားရံုး၏ ဥပေဒအရ အပ္နွင္းထားေသာ အခြင့္အာဏာကို ေသးသိမ္ေစၿခင္း သို႔မဟုတ္ ေသးသိမ္ရန္ ၿဖစ္တန္ေစၿခင္း၊
		(၂)			တရားစီရင္ေသာ မႈခင္းကိစၥတြင္ ေၿဖာင့္မွန္စြာ ေဆာင္ရြက္မႈကို ထိခိုက္ေစၿခင္း၊ စြက္ဖက္ၿခင္း သို႔မဟုတ္ ေနွာင့္ယွက္ၿခင္း၊
		(၃)			မွန္ကန္လြတ္လပ္စြာ တရားစီရင္ေရးအေပၚ အမ်ားၿပည္သူက ယံုႀကည္ကိုးစားမႈ ေလ်ာ့နည္း ေစရန္ တစ္နည္းနည္းၿဖင့္ ၿပဳလုပ္ၿခင္း၊
		(၄)			တရားရံုးက ဆံုးၿဖတ္ရန္ရိွေသာ အခ်က္မ်ားကို တစ္စံုတစ္ရာ အဆံုးအၿဖတ္ မေပးရေသးမီ ႀကိဳတင္ေဝဖန္ေၿပာဆိုၿခင္း၊ ေရးသား ေဖာ္ၿပၿခင္း၊ ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း၊ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္း။
	(င)	တရားလႊတ္ေတာ္ဆိုသည္မွာ တိုင္းေဒသႀကီးတရားလႊတ္ေတာ္ သို႔မဟုတ္ ၿပည္နယ္တရား လႊတ္ေတာ္ကို ဆိုသည္။
အခန္း(၂)
စီရင္ပိုင္ခြင့္နွင့္ အေရးယူပိုင္ခြင့္
၃။	တရားလႊတ္ေတာ္သည္ တရားရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈအား ဤဥပေဒအရ စစ္ေဆးစီရင္ ပိုင္ခြင့္ရိွသည္။
၄။	တရားလႊတ္ေတာ္သည္ ၿပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္၊ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ တရားရံုး သို႔မဟုတ္ နိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံု အေၿခခံဥပေဒဆိုင္ရာခံုရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈအတြက္ သက္ဆိုင္္ရာ တရားရံုးမွ တာဝန္ရိွသူတစ္ဦး၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရ အေရးယူ ပိုင္ခြင့္ရိွသည္။
၅။	တရားလႊတ္ေတာ္သည္-
	(က)	မိမိသေဘာအေလ်ာက္ၿဖစ္ေစ၊
	(ခ)	နစ္နာသူအမႈသည္ တစ္ဦး၏ ေလွ်ာက္ထားခ်က္အရၿဖစ္ေစ၊
	(ဂ)	အၿခားနည္းအရၿဖစ္ေစ၊ တရားရံုးတစ္ရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈအား အေရးယူပိုင္ခြင့္ ရိွသည္။ သို႔ရာတြင္ က်ဴးလြန္ေႀကာင္း စြပ္စဲြထားသည့္ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈမွာ ၿပစ္မႈဆိုင္ရာ ဥပေဒအရ ၿပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္နိုင္ေသာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ ၿဖစ္ပါက အေရးယူခြင့္ မရိွေစရ။
၆။	တရားလႊတ္ေတာ္သည္-
	(က)	တရားမဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈကို တရားမအေထြေထြမႈ ဖြင့္လွစ္ေဆာင္ရြက္ ရမည္။
	(ခ)	ၿပစ္မႈဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈကို ၿပစ္မႈဆိုင္ရာ အေထြေထြမႈ ဖြင့္လွစ္ ေဆာင္ရြက္ရမည္။
အခန္း(၃)
ကင္းလြတ္ခ်က္မ်ား
၇။	ေဆာင္ရြက္ဆဲ တရားစီရင္ေသာ မႈခင္းတစ္ရပ္နွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ တရားမွ်တၿပီး မွန္ကန္ တိက်ခိုင္လံုေသာ အေႀကာင္းအရာ တစ္ရပ္ရပ္ကို နႈတ္ၿဖင့္ ၿဖစ္ေစ၊ စာၿဖင့္ၿဖစ္ေစ၊ အမွတ္သေကၤတ ၿဖင့္ၿဖစ္ေစ၊ ထင္ရွားေသာ ပံုသဏၭာန္ၿဖင့္ၿဖစ္ေစ၊ အၿခားတစ္နည္း နည္းၿဖင့္ၿဖစ္ေစ ထုတ္ေဖာ္ ေႀကညာၿခင္း၊ သတင္းအၿဖစ္ ေရးသားေဖာ္ၿပၿခင္း သို႔မဟုတ္ ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း သို႔မဟုတ္ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္းသည္ တရားရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ မေၿမာက္ ေစရ။
၈။	စစ္ေဆးႀကားနာ၍ အၿပီးသတ္ အမိန္႔ခ်မွတ္ထားၿပီးၿဖစ္သည့္ တရားစီရင္ေသာ မႈခင္းတစ္ရပ္၏ အရည္အေသြးအေပၚ မွ်တစြာ သံုးသပ္ခ်က္ သို႔မဟုတ္ ေဝဖန္ခ်က္ကို ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း သို႔မဟုတ္ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္းသည္ တရားရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ မေၿမာက္ ေစရ။
၉။	ဤဥပေဒတြင္ မည္သို႔ပါရိွေစကာမူ ေအာက္ေဖာ္ၿပပါ အေႀကာင္းအရာမ်ားမွအပ အမ်ားၿပည္သူ ဝင္ေရာက္ၿခင္းကို ကန္႔သတ္ ထားေသာ သီးသန္႔ရံုးခန္း၌ ေဆာင္ရြက္ သည့္ တရားစီရင္ေသာ မႈခင္းတစ္ရပ္နွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ တရားမွ်တၿပီး မွန္ကန္တိက် ခိုင္လံုေသာ အစီရင္ခံစာကို ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း သို႔မဟုတ္ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္းသည္ တရားရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ မေၿမာက္ေစရ-
	(က)		တည္ဆဲဥပေဒတစ္ရပ္ရပ္ပါ ၿပ႒ာန္းခ်က္မ်ားနွင့္ ဆန္႔က်င္၍ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း သို႔မဟုတ္ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္း၊
	(ခ)		အမ်ားၿပည္သူဆိုင္ရာ မူဝါဒအရၿဖစ္ေစ၊ အပ္နွင္းထားေသာ အခြင့္အာဏာ မ်ားကို က်င့္သံုး၍ ၿဖစ္ေစ၊ တရားရံုးက အတိအလင္း တားၿမစ္ပိတ္ပင္ ထားသည့္ တရားစီရင္ေသာ မႈခင္းတစ္ရပ္၏ သတင္းအခ်က္အလက္မ်ားနွင့္ သရုပ္ေဖာ္ၿပခ်က္မ်ားကို ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း သို႔မဟုတ္ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္း၊
	(ဂ)		တရားစီရင္ေသာ မႈခင္းတစ္ရပ္တြင္ အၿငင္းပြားလ်က္ရိွေသာ လိွ်ဳ႕ဝွက္ ထားရမည့္ လုပ္ငန္းစဥ္ စူးစမ္းရွာေဖြေတြ႔ရိွခ်က္ သို႔မဟုတ္ တီထြင္မႈ စသည္ တို႔နွင့္စပ္လ်ဥ္းသည့္ သတင္းအခ်က္ အလက္မ်ားကို ပံုနိွပ္ထုတ္ေဝၿခင္း သို႔မဟုတ္ ၿဖန္႔ခိ်ၿခင္း။
အခန္း(၄)
ၿပစ္မႈနွင့္ၿပစ္ဒဏ္မ်ား
၁ဝ။	မည္သူမဆို တရားရံုးကို ၿပစ္မႈဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ က်ဴးလြန္ေႀကာင္း ၿပစ္မႈထင္ရွား စီရင္ၿခင္းခံရလွ်င္ ထိုသူအား ေၿခာက္လထက္ မပိုေသာ အလုပ္မဲ့ေထာင္ဒဏ္ၿဖစ္ေစ၊ က်ပ္ တစ္သိန္းထက္ မပိုေသာ ေငြဒဏ္ၿဖစ္ေစ၊ ဒဏ္ နွစ္ရပ္လံုးၿဖစ္ေစ ခ်မွတ္ရမည္။
၁၁။	မည္သူမဆိုတရားရံုးကို တရားမဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈက်ဴးလြန္ေႀကာင္း ၿပစ္မႈထင္ရွား စီရင္ၿခင္းခံရလွ်င္ ထိုသူအား က်ပ္တစ္သိန္း ထက္ မပိုေသာ ေငြဒဏ္ခ်မွတ္ရမည္။ ထိုသို႔ ေငြဒဏ္ ခ်မွတ္ရံုမွ်ၿဖင့္ လံုေလာက္မႈမရိွဟု ထင္ၿမင္ပါက သံုးလထက္မပိုေသာ တရားမေထာင္ဒဏ္ကို ခ်မွတ္နိုင္သည္။
အခန္း(၅)
အယူခံဝင္ခြင့္
၁၂။	တရားလႊတ္ေတာ္သည္ တရားရံုးကို ၿပစ္မႈဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈ က်ဴးလြန္သူက ေသာ္လည္းေကာင္း၊ တရားမဆိုင္ရာ မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈက်ဴးလြန္သူက ေသာ္လည္းေကာင္း ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ ဝန္ခ်ေတာင္းပန္လွ်င္ ထိုသူအား သတိေပးၿပီး အၿပစ္မွ လႊတ္နိုင္သည္ သို႔မဟုတ္ ၿပစ္ဒဏ္မွ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာ ခြင့္ၿပဳနိုင္သည္။
၁၃။	တရားရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈနွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ တရားလႊတ္ေတာ္က ခ်မွတ္သည့္ အမိန္႔သို႔မဟုတ္ ဆံုးၿဖတ္ခ်က္ကို မေက်နပ္ပါက ၿပည္ေထာင္စု တရားလႊတ္ေတာ္ ခ်ဳပ္သို႔ အယူခံဝင္ခြင့္ရိွသည္။
အခန္း(၆)
အေထြေထြ
၁၄။	တရားရံုးကို မထီမဲ့ၿမင္ၿပဳမႈကို က်ဴးလြန္ခဲ့သည္ဟု အဆိုရိွေသာေန႔မွစ၍ တစ္နွစ္အတြင္း အမႈကိုစဲြဆိုရမည္။ သတ္မွတ္ထားေသာ ကာလထက္ ေက်ာ္လြန္ပါက မည္သည့္တရား လႊတ္ေတာ္ကမွ် အဆိုပါအမႈကို အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ၿခင္းမၿပဳရ။
၁၅။	ၿပည္ေထာင္စုတရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္သည္ လိုအပ္ေသာ နည္းဥပေဒမ်ား၊ အမိန္႔၊ ညႊန္ႀကားခ်က္ နွင့္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းမ်ားကို ထုတ္ၿပန္နိုင္သည္။
၁၆။	The Contempt of Courts Act  ကို ဤဥပေဒၿဖင့္ ရုပ္သိမ္းလိုက္သည္။
					ၿပည္ေထာင္စုသမၼတၿမန္မာနိုင္ငံေတာ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေၿခခံဥပေဒအရကြ်နု္ပ္လက္မွတ္ ေရးထိုးသည္။

(ပံု)သိန္းစိန္                

နိုင္ငံေတာ္သမၼတ            

ၿပည္ေထာင္စုသမၼတၿမန္မာနိုင္ငံေတာ္

စာ႐ြက္စာတမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ

စာ႐ြက္စာတမ္းအမ်ိဳးမ်ိဳးကို ေဖာ္ျပတဲ့ ေ၀ါဟာရေတြ အမ်ားအျပား ႐ွိပါတယ္။ အဲဒီလို ေ၀ါဟာရအခ်ိဳ႕ရဲ႕ အဓိပၸာယ္နဲ႔ သံုးပံုသံုးနည္းေတြကို ႐ွင္းလင္းေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

၁။ Bond - သေဘာတူညီခ်က္ကို မလိုက္နာဘူးဆိုရင္ ေငြေပးေခ်ရမယ္ဆိုၿပီး သေဘာတူညီထားတာကို ဘြန္းထိုးထားတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ေကာ္လို ကပ္တာ၊ ကန္႔သတ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားတာ၊ စုစည္းထားတာ၊ အင္အား၊ အရာ၀တၳဳ စတာေတြကိုလည္း လို႔ ေခၚပါတယ္။ verb ႀကိယာ အေနနဲ႔လည္း သံုးလို႕ရပါတယ္။
၂။ Certificate - တစ္စံုတစ္ခု မွန္ကန္ေၾကာင္း ဒါမွမဟုတ္ တစ္စံုတစ္ဦး အရည္အခ်င္း ျပည့္မီေၾကာင္း၊ ေႂကြးၿမီ ႐ွိေၾကာင္း၊ ပိုင္ဆုိင္ေၾကာင္း စသည္ျဖင့္ ေဖာ္ျပတဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းကို သက္ေသခံလက္မွတ္လို႕ ေခၚပါတယ္။ ႀကိယာပံုစံကေတာ့ သက္ေသခံလက္မွတ္ထုတ္ေပးသည္ certify ျဖစ္ပါတယ္။
၃။ Charter - ပဋိညာဥ္^ငွားရမ္းျခင္း ဆိုတာကေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြ၊ ခံစားခြင့္ေတြ၊ အခြင့္အေရး ေတြကို သတ္မွတ္ေဖာ္ျပၿပီး စာနဲ႔ ေရးသားခ်ဳပ္ဆိုထားတဲ့ ႏွစ္ဘက္သေဘာတူ ကန္ထ႐ိုက္စာခ်ဳပ္ ဒါမွမဟုတ္ စာခ်ဳပ္စာတမ္း၊ ဒါမွမဟုတ္ ခြင့္ျပဳခ်က္ ဒါမွမဟုတ္ အာမခံခ်က္ ဒါမွမဟုတ္ ေရယာဥ္ ေလယာဥ္ကို တစ္စင္းလံုးျဖစ္ေစ၊ တစ္စိတ္တစ္ေဒသျဖစ္ေစ ငွားရမ္းတဲ့ စာခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ အဲဒီလို သေဘာတူညီခ်က္ ျပဳလုပ္တယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ငွားရမ္းဖို႔ ကမ္းလွမ္းတယ္လို႕ သုံးႏုိင္ပါတယ္။
၄။ Compact - စာခ်ဳပ္ ျဖစ္ပါတယ္။ က်စ္လ်စ္သိပ္သည္းေသာ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္လည္း ႐ွိပါတယ္။
၅။ Constitution - အေျခခံဥပေဒျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံအပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္း ဒါမွမဟုတ္ လူမႈေရးအဖြဲ႕အစည္း တစ္ခုရဲ႕ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ ႏိုင္ငံသား ဒါမွမဟုတ္ အဖြဲ႕၀င္ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ေဖာ္ျပထားတဲ့ စာခ်ဳပ္စာတမ္း တစ္မ်ိဳးပါ။ ႏိုင္ငံ ဒါမွမဟုတ္ အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ ဥပေဒေတြ မူေတြ လို႕လည္း အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။ ဓေလ့ထံုးတမ္းေတြ ဥပေဒေတြလို႕လည္း အဓိပၸာယ္ေကာက္ႏုိင္ပါတယ္။ ဖြဲ႕စည္းပံု တည္ေထာင္ပံုလို႕လည္း ဆိုလိုပါတယ္။
၆။ Contract - ႏွစ္ဘက္သေဘာတူ ကန္ထ႐ိုုက္စာခ်ဳပ္ျဖစ္ပါတယ္။ လူေတြ၊ အဖြဲ႕ေတြ အၾကား ဥပေဒအရ လိုက္နာေစႏိုင္တဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ကို အေသးစိတ္ ေဖာ္ျပတဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ လိုမ်ိဳး သေဘာတူညီခ်က္ကိုယ္တိုင္ကိုလည္း ဆိုလိုပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ သေဘာတူစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္တယ္လို႕ လည္း ဆိုလိုပါတယ္။ ျပစ္မႈဆုိင္ရာ ေ၀ါဟာရဆိုရင္ေတာ့ တစ္စံုတစ္ဦးကို လုပ္ၾကံသတ္ျဖတ္ဖို႕ အစီအစဥ္ ကို ဆုိလိုပါတယ္။
၇။ Convenant - ပဋိညာဥ္ သေဘာတူညီခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ စည္းေႏွာင္မႈ႐ွိတဲ့ တရား၀င္ သေဘာတူညီခ်က္ ကို မွတ္တမ္းတင္ထားတဲ့ စာခ်ဳပ္ပါ။ သေဘာတူညီခ်က္ကိုယ္တိုင္လည္း ျဖစ္ႏုိင္ပါတယ္။ အဲဒီလို သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳးကို ခ်ိဳးေဖာက္လို႕ ကုစားတဲ့ လုပ္ရပ္ကိုလည္း ေခၚပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ အဲဒီလို သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳးျပဳလုပ္တယ္လို႕လည္း အဓိပၸာယ္ရတယ္။
၈။ Diploma - ဒီပလိုမာျဖစ္ပါတယ္။ ေက်ာင္း ဒါမွမဟုတ္ တကၠသိုလ္ကေန သင္တန္းတစ္မ်ိဳး တက္ေရာက္ေအာင္ျမင္တဲ့ မွတ္တမ္းတစ္မ်ိဳးကို ဆိုပါတယ္။ အသံုးနည္းတဲ့ အျခားအဓိပၸာယ္ေတြကေတာ့ ဂုဏ္ထူးဘြဲ႕ထူး ဒါမွမဟုတ္ အခြင့္အေရး တစ္ခုခု ေပးတဲ့ စာရယ္၊ တရား၀င္ စာ႐ြက္စာတမ္း ဆိုတာေတြဘဲ ဖစ္ပါတယ္။
၉။ Guarantee - အာမခံခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုင္ဆုိင္မႈ ဒါမွမဟုတ္ အသံုးျပဳမႈဆိုင္ရာ စာနဲ႔ေရးသား ထားတဲ့ ဒါမွမဟုတ္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ ထုတ္ကုန္တစ္ခုရဲ႕ ၾကာ႐ွည္ခံမႈ ဒါမွမဟုတ္ အရည္အေသြးကို အာမခံတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ အဲဒီလို သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳး ျပဳလုပ္ေပးတဲ့သူလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ အဲဒီလို သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳး ေပးတယ္လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။
၁၀။ Guaranty - Guarantee နဲ႔ အဓိပၸာယ္တူပါတယ္။ အျခားအဓိပၸာယ္အေနနဲ႔ အေႂကြးဆပ္ျခင္း၊ တာ၀န္ကို ထမ္းေဆာင္ျခင္း၊ ကတိက၀တ္အတုိင္း ျပဳလုပ္ျခင္း (ေအာက္တြင္ ၾကည့္ပါ) တုိ႕ ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ အဲဒီလို သေဘာတူညီခ်က္မ်ိဳး ေပးတယ္လို႕ ဆိုလိုပါတယ္။
၁၁။ License - လိုင္စင္ျဖစ္ပါတယ္။ လိုင္စင္ေပးေၾကာင္း သက္ေသအေထာက္အထား စာ႐ြက္စာတမ္း ဒါမွမဟုတ္ အျခားပစၥည္းကို ဆိုပါတယ္။ လုပ္ငန္းတစ္ခု လုပ္ေဆာင္ခြင့္ ကိုလည္း ဆိုလိုတယ္၊ မူပိုင္ခြင့္ ဒါမွမဟုတ္ ကုန္ပစၥည္း မွတ္ပံုတင္ ပိုင္ဆုိင္သူက အျခားသူထံကို အခြင့္အေရးအားလံုး ဒါမွမဟုတ္ အခ်ိဳ႕အ၀က္ကို ေပးအပ္ျခင္းကိုလည္း ဆိုလိုတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ လိုင္စင္ထုတ္ေပးတယ္လို႕ ဆိုလိုတယ္။ အႏုပညာ ပံုစံေတြ စံခ်ိန္စံႏႈန္းေတြကေန ေသြဖည္တာကိုလည္း ဆိုတယ္။ အဲဒီထက္ ပိုမိုက်ယ္ျပန္႕တဲ့ အဓိပၸာယ္အေနနဲ႔ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လြတ္လပ္ခြင့္ ဒါမွမဟုတ္ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ဆိုတယ္။ အတိအက်အားျဖင့္ တာ၀န္မဲ့ လုပ္တာ ဒါမွမဟုတ္ စံခ်ိန္စံႏႈန္းေတြကို ဂ႐ုမျပဳဘဲ လုပ္ေဆာင္တာကို ခြင့္ျပဳတာ ျဖစ္တယ္။ (ေနာက္အဓိပၸာယ္နဲ႔ဆိုရင္ licentiousness လို႕လည္း ေခၚတယ္။)
၁၂။ Passport - ႏုိင္ငံကူးလက္မွတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာပိုင္ႏုိင္ငံမ်ားအတြင္းကို ၀င္ေရာက္ဖို႕ ဒါမွမဟုတ္ ႏိုင္ငံမ်ားမွ ထြက္ခြာဖို႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ေပးတဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံကို ျဖတ္သန္းၿပီး ပစၥည္းေတြ ပို႕တယ္၊ ယူေဆာင္တယ္လို႕ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္အဓိပၸာယ္ကေတာ့ ေယဘုယ်အားျဖင့္ ခရီးသြားခြင့္ ဒါမွမဟုတ္ တင္စားၿပီးေတာ့ ရည္မွန္းခ်က္ တစ္ရပ္ ေအာင္ျမင္ဖို႕ စြမ္းႏိုင္ေစတာ တစ္ခုခုကို ဆိုပါတယ္။
၁၃။ Pledge - ကတိခံ၀န္ခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ တစ္စံုတစ္ခုကို လုပ္ပါ့မယ္လို႔ ဒါမွမဟုတ္ မလုပ္ပါဘူးလို႕ ကတိခံ၀န္ခ်က္ေပးတာျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္ခ်က္တစ္ခုကို ေဆာင္႐ြက္ေပးဖို႕ ႏွစ္ဘက္သေဘာတူ ကန္ထ႐ိုက္စာခ်ဳပ္ ဒါမွမဟုတ္ ေႂကြးၿမီအတြက္ အာမခံခ်က္ ဒါမွမဟုတ္ အာမခံပစၥည္းကိုလည္း ဆိုလိုပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ အဲဒီလို ကတိက၀တ္ ဒါမွမဟုတ္ ကန္ထ႐ိုုက္စာခ်ဳပ္ကို သေဘာတူညီျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။
၁၄။ Surety - အာမခံခ်က္ ျဖစ္ပါတယ္။ Guarantee အာမခံခ်က္၊ Pledge ကတိခံ၀န္ခ်က္ ဒါမွမဟုတ္ Certainty ေသခ်ာမႈ၊ Confidence ယံုၾကည္ရမႈ ဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ျဖစ္ပါတယ္။ ယံုၾကည္စိတ္ခ်မႈ ဒါမွမဟုတ္ အာမခံခ်က္ရဲ႕ အေျခခံလို႕လည္း ဆိုပါတယ္။
၁၅။ Warrant- လုပ္ေဆာင္ခြင့္ျပဳျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ လုပ္ေဆာင္ခြင့္ ဒါမွမဟုတ္ ေဆာင္႐ြက္ခြင့္ျပဳတဲ့ စာ႐ြက္စာတမ္းျဖစ္ပါတယ္။ ႀကိယာအေနနဲ႔ အာမခံျခင္း၊ ေၾကညာေျပာဆိုျခင္း ဒါမွမဟုတ္ အာမခံခ်က္ေပးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

နုုိင္ငံေတာ္လုပ္ၾကံမႈတရားခံ ရန္ႀကီးေအာင္၏ ႀကိဳးတုိက္မွာတမ္း

သန္းဝင္းလႈိင္-ဇူလုုိင္ ၁၃၊၂၀၁၃

အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားကို ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ လုပ္ႀကံသတ္ျဖတ္ခဲ့ ေသာ လူသတ္တရားခံမ်ားအား စစ္ေဆးရန္ အထူးခံု႐ုံးကုိ ဘုရင္ခံဆာဟူဘတ္ရန္႔က ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၀ ရက္ေန႔တြင္ အမိန္႔ထုတ္ျပန္၍ ဖြဲ႕စည္းေပးခဲ့သည္။ အထူးခံု႐ုံးသည္ စက္တင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ စတင္႐ုံးထုိင္၍ တရားခံမ်ားကို (၃)လ တိုင္တုိင္ စစ္ေဆး၍ ေ႐ွ႕ေနခ်ဳပ္ဦးထြန္းျဖဴက အထူးခံု႐ုံးသို႔ အၿပီးသတ္ေလွ်ာက္လဲတင္ျပခဲ့သည္။ အမႈစစ္ေဆးျခင္းၿပီးဆံုးၿပီးေနာက္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းစိန္ဗဟိုစံျပအက်ဥ္းေထာင္ႀကီး၌ ဖြင့္လွစ္ထားေသာ အထူးရာဇဝတ္ခံု႐ုံး၌ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၃ဝ ရက္ေန႔တြင္ ခံု႐ုံးနာယကဦးေက်ာ္ျမင့္က စီရင္ခ်က္ဖတ္ျပ၍ လူသတ္တရားခံ (၉) ဦး (ဂဠဳန္ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္နီ(ခ) ဂနီ၊စိန္ၾကီး(ခ)ေမာင္စိန္၊ မႈံႀကီး (ခ) ေမာင္မႈံ တို႔ကို ျပစ္ဒဏ္အသီးသီး ခ်မွတ္ခဲ့သည္။

 လုပ္ႀကံမႈတြင္ပါ၀င္ခဲ့ေသာ ဘညြန္႔သည္ အစိုးရသက္ေသ (ေဖာ္ေကာင္) ျဖစ္သြားေသာေၾကာင့္ ျပစ္ဒဏ္မွလြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ရ႐ွိသြား သည္။ (ေဖာ္ေကာင္ ဘညြန္႔ (ခ) ဦးလွမင္းသည္ ၁၉၉၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔တြင္ စမ္းေခ်ာင္းၿမိဳ႕နယ္ ေညာင္ကုန္းလမ္း၊ အိမ္အမွတ္ (၁၅) တြင္ ကြယ္လြန္သြားခဲ့သည္။)

ႀကိဳးဒဏ္ခ်မွတ္ေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္ ႏိုင္ငံေတာ္လုပ္ႀကံမႈတရားခံ ရန္ႀကီးေအာင္မွာ အသက္ (၁၆) ႏွစ္သာ ႐ွိေသးသည္ဟုဖခင္ျဖစ္သူက ဇာတာအသစ္ဖဲြံံ့ကာ သက္ေသအျဖစ္ရံုးေတာ္သို ့ တင္ျပခဲ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ စီရင္ခ်က္မခ်မီ အသင့္ေခၚထားေသာ အက်ဥ္းေထာင္ဆရာဝန္ ေဒါက္တာထြန္းဝင္းအား ခံု႐ုံးအဖြဲ႕ဝင္တရားသူႀကီးမ်ားက ရန္ႀကီးေအာင္ကို စစ္ေဆးေစရာ ေဒါက္တာထြန္းဝင္းက စစ္ေဆးၿပီးေနာက္ ရန္ႀကီးေအာင္တြင္ အထက္အံသြားေပါက္ေနပါၿပီ။ အေမႊးအမွ်င္မ်ားလည္း စံုေနပါၿပီ။ အဂၤါမ်ားလည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးေနၿပီျဖစ္၍ အသက္ (၁၇) ႏွစ္ မွ (၁၈) ႏွစ္ အၾကား၌ ႐ွိပါလိမ့္မည္ဟု မွတ္ခ်က္ခ်ေပးသည္။ ဤသို႔ အ႐ြယ္ေရာက္ေနၿပီ ဆိုလွ်င္ သူ႔အား တရားဝင္ေသဒဏ္ေပးႏုိင္ၿပီဟု ဆို၏။

ထို႔ေၾကာင့္ အထူးခံု႐ုံးက ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ ေမာင္စိန္(ခ)စိန္ႀကီး(ခ)လွေအာင္ တို႔ကို ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၃၀၂ (၁) (ခ) အရ ျပစ္ဒဏ္ထုိက္သင့္ေသာအႀကံတူ၊ ဥာဏ္တူ ပူးေပါင္းက်ဴးလြန္သည့္ လူသတ္မႈအတြက္ အျပစ္႐ွိေၾကာင္း စီရင္ဆံုးျဖတ္ၿပီးလွ်င္ ေအာက္ပါ တရားခံမ်ားေပၚ ႀကိဳးဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္ေလသည္။

ဦးေစာ၊ သုခ၊ ခင္ေမာင္ရင္၊ ေမာင္နီ (ခ) ကိုနီ (ခ) ဂနီ၊ မႈံႀကီး (ခ) ေမာင္မႈန္ တို႔အေပၚ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၁ဝ၉ ယွဥ္တြဲေသာ ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မ ၃ဝ၂ (၁) (ခ) အရ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈမ်ား က်ဴးလြန္ရန္ အားေပးကူညီမႈအတြက္ အျပစ္႐ွိေၾကာင္း အခိုင္အမာေတြ႕႐ွိရသျဖင့္ တရားခံအားလံုးကို ႀကိဳးဒဏ္ခ်မွတ္လိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလ ၃ဝ ရက္မွစ၍ (၇) ရက္အတြင္း အယူခံ၀င္ႏိုင္ေၾကာင္း အထူးခံု႐ုံးက ထုတ္ျပန္ေၾကညာခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ တရားခံမ်ား၏ အယူခံေလွ်ာက္ထားမႈမ်ားကို တရားလႊတ္ေတာ္က ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၈ ရက္ေန႔တြင္ စာမ်က္ႏွာ (၅၇) မ်က္ႏွာ႐ွိေသာ စီရင္ခ်က္ျဖင့္ ပယ္ခ်လိုက္ေလသည္။ ေသဒဏ္ေပးျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပစ္မႈ၏ ပမာဏႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အယူခံတင္တရားခံမ်ားအပါအ၀င္ က်ဴးလြန္မႈႏွင့္ ႏႈိင္းယွဥ္လွ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျပစ္ဒဏ္ကို ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးရန္မျဖစ္ေပ။ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတကသာလွ်င္ က႐ုဏာေ႐ွး႐ႈ၍ ေလွ်ာ့ေပါ့ေပးလိုလွ်င္ ေပးပိုင္ခြင့္႐ွိသည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳထားသည္။

ယင္းေနာက္ ဦးေစာ၊ ေမာင္စိုး၊ သက္ႏွင္း၊ ရန္ႀကီးေအာင္ ႏွင့္ မႈံႀကီးတို႔က အခြင့္ထူးအယူခံ၀င္ရန္ ေလွ်ာက္ထားၾကေလသည္။ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ တရားလႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္က ဦးေစာႏွင့္ အေပါင္းပါတို႔၏ ေလွ်ာက္လႊာမ်ားကို ပယ္ခ်လုိက္ေလသည္။

ထို႔ေနာက္ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းအရ ဦးေစာႏွင့္ေလးဦးတို႔၏ အမႈမ်ားကိုလည္းေကာင္း၊ အသနားခံစာတင္ၾကေသာ တရားခံမ်ား၏ အမႈမ်ားကိုလည္းေကာင္း တရားေရးဌာနက စိစစ္၍ သမၼတ စ၀္ေ႐ႊသိုက္ထံ ေနာက္ဆံုးတင္ျပခဲ့ေလသည္။

အယူခံမ်ားကို သမၼတက စိစစ္၍ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၅ ရက္ေန႔ ရက္စြဲပါ တရားေရးဌာနအတြင္း၀န္ ဦးစံညြန္႔၏ အမိန္႔ျဖင့္ ခင္ေမာင္ရင္အေပၚ ခ်မွတ္ထားေသာ ေသဒဏ္ကို တစ္သက္တစ္ကၽြန္းသို႔ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတႀကီးက ေျပာင္းလဲေလွ်ာ့ေပါ့ေပးခဲ့သည္။ ထို႔နည္းတူစြာ ေမလ ၆ ရက္ေန႔တြင္လည္း သုခႏွင့္ ေမာင္နီ တို႔ကို ေသဒဏ္အစား တစ္သက္တစ္ကၽြန္းျပစ္ဒဏ္သို႔ ေျပာင္းလဲက်ခံေစရန္ အမိန္႔ခ်မွတ္လုိက္ေလသည္။ က်န္တရားခံမ်ားအား မူလအထူးရာဇ၀တ္ခံု႐ုံးမွ ခ်မွတ္ခဲ့ေသာ စီရင္ခ်က္အတုိင္းေသဒဏ္ကို အတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။ တရားခံမ်ားအား ႀကိဳးေပးမည့္ေန႔ကိုလည္း ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၈ ရက္ စေနေန႔ကို အတည္ျပဳေပးခဲ့သည္။

ဤသို႔ျဖင့္ ႀကိဳးေပးရန္ နီးကပ္လာၿပီျဖစ္၍ ရန္ကုန္ဗဟိုအက်ဥ္းေထာင္၌ ႀကိဳးတိုက္တြင္ ထည့္သြင္းထားေသာ ေမာင္နီ၊ သုခ၊ စိန္ႀကီးႏွင့္ ရန္ႀကီးေအာင္တို႔အတြက္ သံဃာေတာ္မ်ားပင့္ဖိတ္၍ တရားနာေစခဲ့သည္။ ၿပီးလွ်င္ သရဏဂံုတင္ ေပးသည္။

စိန္ႀကီးက အခုမွ မထူးေတာ့ၿပီဆို၍ သရဏဂံုအတင္မခံခဲ့ဟု ေနာင္တြင္ သုခက ျပန္လည္ေျပာခဲ့သည္။ သရဏဂံုတင္ေသာေန႔ ညေနေစာင္းမွာပင္ သုခ ႏွင့္ ေမာင္နီ တို႔ ေသဒဏ္မွ လြတ္၍ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းေျပာင္းေၾကာင္း အမိန္႔စာေရာက္လာ၍ သက္ဆုိင္ရာက အမိန္႔ကို ဖတ္ျပၿပီး ယင္းတို႔အား ႀကိဳးတုိက္မွ ႏွစ္ႀကီးျပစ္ဒဏ္အေဆာင္သို႔ ေျပာင္းေ႐ႊ႕လုိက္ေလသည္။

၁၉၄၈ ခုႏွစ္ ေမလ ၈ ရက္ေန႔ စေနေန႔ နံနက္ ၅း၃၀ နာရီတြင္ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီး (ယခုသူနာျပဳတကၠသိုလ္ဝင္း ေနရာ) တြင္ ၄င္းတို႔ ႏွစ္ဦးအား ႀကိဳးေပးမည္ျဖစ္ရာ ႀကိဳးမေပးမီ အခ်ိန္ကေလးတြင္ စိန္ႀကီး(ခ)ေမာင္စိန္က မိမိႏွင့္အေပါင္းပါ တို႔ ဦးေစာ၏ စကားကို နားေထာင္မိရင္ ယခုကဲ့သို႔ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္သည္ကို လုပ္ခဲ့မိေၾကာင္း ၄င္းအေနႏွင့္ ဘဝဆက္တုိင္း ဦးေစာလိုလူမ်ိဳးႏွင့္ မေတြ႕ရ မဆံုရပါေစႏွင့္ဟု တုိင္တည္သြားၿပီး ´လုပ္ရဲရင္ ခံရဲရမည္´ ဟု ဆိုက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ၀န္ႀကီးမ်ားအား သတ္သည္မွာ မွန္ေၾကာင္း၊ ထိုသို႔သတ္ရျခင္းမွာလည္း ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ေစခိုင္းခ်က္အရ သတ္ခဲ့ရေၾကာင္း သက္ဆိုင္ရာပုဂၢိဳလ္မ်ားကို ေျပာဆိုၿပီးေနာက္ `အသက္ေရ ငါေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ထားေဟ့၊ ငါလာခဲ့ၿပီ´ ဟု ေအာ္ဟစ္သြားေလသည္။

စိန္ႀကီး၏ လုပ္ႀကံမႈေၾကာင့္ ေျပာသြားသည့္ကိစၥကို လူတုိင္းနားလည္ႏိုင္ၾကေသာ္လည္း ` အသက္ေရ ငါေျပာတဲ့အတုိင္း လုပ္ထားေဟ့ ငါလာခဲ့ၿပီ´ ဆိုသည့္ စကားအဓိပၸါယ္တို႔ကို လူအမ်ားနားလည္ခ်င္မွ နားလည္ေပလိမ့္မည္။ လိမ့္ပတ္လည္ေအာင္ ႐ွင္းျပမွသာ ဇာတ္ရည္လည္ေပလိမ့္မည္ ျဖစ္သည္။

 ေမာင္စိန္ ေခၚ စိန္ႀကီး၏ ဖခင္မွာ ပဲခူးတုိင္း ႀကိဳ႔ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္ လူသိထင္႐ွားေသာ ဦးေမာင္ႀကီး၏ တစ္ဦးတည္းေသာ သားျဖစ္ၿပီး အဂၤလိပ္ေခတ္က ၁ဝ တန္း အထိ ေက်ာင္းေနခဲ့ဖူးသည္။ စိန္ႀကီးႏွင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာတို႔သည္ အလြန္ရင္းႏွီးသည့္ မိတ္ေဆြရင္းျခာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ဦးေမာင္ႀကီးမွာ လူသတ္ခံရၿပီးေနာက္ မိခင္ျဖစ္သူက သားျဖစ္သူ စိန္ႀကီးကို တခ်ိန္က ဦးေစာ၏ ေက်းဇူး႐ွိခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ သားျဖစ္သူအား အစစအရာရာလိမၼာေရးျခား႐ွိေစရန္ႏွင့္ လိုအပ္သလို ခိုင္းေစရန္ ဦးေစာထံအပ္ႏွံခဲ့သည္။ ဦးေစာက ၄င္း၏ အိမ္ဝင္းသို႔ ေရာက္လွ်င္ ေရာက္ခ်င္း စိန္ႀကီးကို သစၥာေရေသာက္ခုိင္းၿပီး လုပ္ႀကံမႈထဲတြင္ ပါဝင္ခုိင္းသည္။

 လူငယ္ဘာသာဘာဝ စိန္ႀကီးမွာ မိမိဇာတိ ႀကိဳ႔ပင္ေကာက္ၿမိဳ႕၌ ငယ္ရည္းစား႐ွိသည္။ စိန္ႀကီးသည္ အယူခံပယ္ခ်ခံရၿပီးေနာက္ ႀကိဳးေပးရန္ ရက္နီးလာခါနီး၌ သက္ဆိုင္ရာ အက်ဥ္းဦးစီးဝန္ထမ္းမ်ားကို ၄င္း၏ ငယ္ရည္းစားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုလိုေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ သက္ဆိုင္ရာ ေနာက္ဆံုး အခြင့္အေရးေပးသည့္အေနျဖင့္ အထက္အာဏာပိုင္မ်ားထံ ခြင့္ပန္၍ ေတြ႕ဆံုခြင့္ေပးခဲ့သည္။ ဤသို႔ျဖင့္ စိန္ႀကီး၏ ရည္းစားသည္ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီးသို႔ ေရာက္လာေသာအခါ ေထာင္ပိုင္ႀကီးႏွင့္ အက်ဥ္းဝန္ထမ္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ၄င္းတို႔ႏွစ္ဦးအား လြတ္လပ္စြာ စကားေျပာခြင့္ျပဳခဲ့သည္။

ထိုစဥ္အတြင္း စိန္ႀကီးသည္ ေထာင္ပိုင္ႀကီးႏွင့္ ဝန္ထမ္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ၄င္း၏ ရည္းစားအား လင္မ႐ွိလွ်င္ လူေစာ္ကားလိမ့္မည္ျဖစ္ရာ ၄င္းႀကိဳးေပးခံရၿပီးေနာက္ သင့္ေတာ္သည့္ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို အျမန္ဆံုးလက္ထပ္ယူရန္ ေျပာၾကားသည္။ ၄င္း၏ရည္းစားျဖစ္သူက သူ႔ဘဝတစ္သက္တြင္ ေယာက္်ားမယူလိုေတာ့ေၾကာင့္ ေျပာခဲ့ရာ စိန္ႀကီးကလည္း ၄င္း၏ စကားကို နားေထာင္ရန္တြင္တြင္မွာၾကားေနသည္။ ထို႔ေနာက္ စိန္ႀကီးက မိမိသည္ သူႏွင့္သမီးရည္းစားျဖစ္ခဲ့သည္မွာ (၄)ႏွစ္တုိင္ ႐ွိခဲ့ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မိမိရည္းစားကို တခါမွ်မနမ္းခဲ့ဖူးေၾကာင္း ႏွင့္ ႀကိဳးေပးခါနီး၌ တစ္ႀကိမ္တစ္ခါ ပါးကို နမ္းသြားလိုေၾကာင္းေျပာျပရာ သက္ဆုိင္ရာ အက်ဥ္း၀န္ထမ္းတို႔က မိန္းကေလးသေဘာတူလွ်င္ နမ္းႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာျပသည္။ မိန္းကေလးက ခြင့္ျပဳသျဖင့္ စိန္ႀကီးပါးႏွစ္ဖက္စလံုးကို မနမ္းဘဲ သစၥာ႐ွိစြာျဖင့္ ၁၅ဝဝ ေမတၱာျဖင့္ တဖက္သာ နမ္းၿပီး၊ က်န္ပါးတဖက္ကို ၄င္းယူမည့္ ခင္ပြန္းေလာင္းအတြက္ သန္႔သန္႔႐ွင္း႐ွင္းထားခဲ့ေၾကာင္း ေထာင္ပိုင္ႀကီးႏွင့္ အက်ဥ္းဝန္ထမ္းမ်ားေ႐ွ႕တြင္ ခ်စ္သက္ေသ ထူသြားခဲ့ေလသည္။

 ထို႔ေနာက္ ႀကိဳးစင္တက္သြားသည့္ေန႔၌ ႀကိဳးေပးမည့္အခ်ိန္ေလာက္တြင္ ၄င္း၏ ရည္းစားျဖစ္သူသည္ ရန္ကုန္ေထာင္တြင္း႐ွိ ၀န္ထမ္းအိမ္တစ္ေနရာ၌ အရက္တစ္ခြက္ႏွင့္ မီးညွိထားေသာ စီးကရက္တလိပ္ကို ပန္းကန္ျပား၌ စိန္ႀကီးမွာထားသည့္အတုိင္း ျပဳလုပ္ထားခဲ့သည္။ စိန္ႀကီးသည္ ႀကိဳးစင္ေပၚ၌ ေဒါက္မျဖဳတ္ခင္အတြင္းမွာပင္ `အသက္ေရ… ငါေျပာထားတဲ့အတုိင္း လုပ္ထားေဟ့…. ငါလာခဲ့ၿပီ´ ဟူေသာ ေအာ္ဟစ္သံႏွင့္အတူ အရက္ခြက္ထဲမွ အရက္မ်ားလႈိင္းထသကဲ့သို႔ သိသိသာသာ လႈပ္ခတ္လာၿပီး စီးကရက္မွာလည္း လူတစ္ေယာက္ ဝင္ဖြာေနသည့္အလား မီးခိုးမ်ား တေထာင္းေထာင္းထေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ စိန္ႀကီးကိုယ္တုိင္ အရက္ႏွင့္စီးကရက္ကို ေသာက္ေနသကဲ့သို႔ အားလံုးက ျမင္ေတြ႕ရေလသည္။

 ေမာင္စိန္ (ခ) စိန္ႀကီးသည္ အရက္ကိုလည္း ႀကိဳက္၊ စီးကရက္ကိုလည္း တလိပ္ၿပီး တစ္လိပ္ မီးခိုးမျပတ္ေအာင္ ေသာက္တတ္ေသာ Chain Smoker တစ္ဦးျဖစ္ေလသည္။ စိန္ႀကီး၏ အဆိုပါ ငယ္ရည္းစားဆိုသူမွာ ေနာင္တြင္ နအဖ စစ္အစိုးရလက္ထက္မွ ယေန႔တုိင္ ဘီလီယ်ံႏွင့္ခ်ီ၍ ခ်မ္းသာၾကြယ္၀ေနေသာ စစ္အာဏာ႐ွင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး သန္းေ႐ႊ (ၿငိမ္း) ႏွင့္ အလြန္ရင္းႏွီးသည့္ ေခတ္ပ်က္သူေဌးႀကီး လက္နက္ပြဲစား ဦးေတဇ၏ ေယာကၡမ (Parents in law) ေဒၚထူးျဖစ္ေနေလသည္။ဦးေတဇသည္ဦးေဇာ္ႏွင့္ေဒၚထူးတို ့၏သမီးသီတာေဇာ္ႏွင့္လက္ထပ္ခဲံ့သည္။ ေတဇ၏ `ထူး´ ကုမၸဏီ သည္ ေယာကၡမနာမည္ကို ဂုဏ္ျပဳမွည့္ေခၚထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု ဆိုသည္။

လုပ္ႀကံမႈတြင္ ကိုယ္တိုင္စတင္းကိုင္ၿပီး က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ ရန္ႀကီးေအာင္၏ ဖခင္မွာ ဦးလွထြန္းျဖစ္ၿပီး ဦးေစာ ႏွင့္ ေဆြမ်ိဳးေတာ္စပ္ေလသည္။ ဦးေစာသည္ ရန္ႀကီးေအာင္အား တူသားကဲ့သုိ႔ပင္ ၄င္းအိမ္၌ ေခၚယူေမြးစားထားသည္။ အသက္ ၁၆၊ ၁၇ အ႐ြယ္သာ႐ွိၿပီး ႏွစ္လံုးျပဴးေသနတ္ကို ပစ္ဖို႔ ေဝးစြ၊ ကိုင္တြယ္၍ပင္ မၾကည့္ဘူးေခ်။ သို႔ေသာ္ ဦးေစာကိုယ္တုိင္ ရန္ႀကီးေအာင္ကို အင္းလ်ားကန္ထဲ႐ွိ လူသူအေရာက္အေပါက္နည္းလွသည့္ ကၽြန္းတစ္ကၽြန္းတြင္ ေသနတ္မ်ိဳးစံုပစ္နည္းကို လက္ထပ္သင္ေပးခဲ့သည္။ လုပ္ႀကံမႈတြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္တကြ ဝန္ႀကီးမ်ားအား စက္တင္းေသနတ္ကိုလက္သံေျပာင္စြာက်ည္ကပ္ေလးခုကုန္ေအာင္ပစ္ခဲ့သည့္အျပင္အတြင္းဝန္႐ုံးေအာက္ထပ္အဆင္း တြင္ ေလွကားထိပ္၌ ဆရာႀကီး ဦးရာဇတ္၏ သက္ေတာ္ေစာင့္ ရဲေဘာ္ကိုေထြးကို စတင္းေသနတ္ျဖင့္္ ျပစ္ခတ္သြားသည့္အထိ ေသနတ္ပစ္ကၽြမ္းက်င္သြားေလသည္။

 ရန္ႀကီးေအာင္မွာ လုပ္ႀကံမႈႀကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ ပထမတြင္ ဟုတ္တုိင္းမွန္ရာမ်ားကိုပင္ ေျဖာင့္ခ်က္ေပးၿပီးမွ ေနာက္ပိုင္း၌ ဘူးကြယ္ပစ္ခဲ့သည္။

 ၄င္းတို႔အား ႀကိဳးမေပးမီ ရန္ကုန္ေထာင္ႀကီး ႀကိဳးတုိက္၌ ေမာင္စိန္ (ခ) စိန္ႀကီးႏွင့္အတူ အခန္းခ်င္းကပ္၍ ထားခဲ့သည္။ စိန္ႀကီးမွာ ႀကိဳးေပးမခံမီ မဂၢဇင္းစာအုပ္မ်ား ေတာင္း၊ စီးကရက္ ေတာင္း၊ ေနာက္ဆံုး ၄င္းရည္းစားကိုပင္ ေတြ႕ခြင့္ေတာင္းကာ အခြင့္အေရးမ်ိဳးစံု ေတာင္းဆိုသြားသည္။

 ရန္ႀကီးေအာင္မွာ ဘာမွ်မေတာင္းသည့္အျပင္ ေအးေဆးစြာ ဘုရားအာ႐ုံျပဳကာ ပုတီးစိပ္ဘာဝနာပြားမ်ားရင္း ေနထိုင္သြားခဲ့ေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ႀကိဳးေပးမည့္ နံနက္ ေဝလီေဝလင္း ၅ နာရီအခ်ိန္၌ ၄င္းအိပ္ေသာ သံကုတင္ထိပ္ေဘာင္ေပၚတြင္ ဘုရားဆီမီးမ်ား ထြန္းညွိ၍ က်ံဳ႕က်ံဳ႕ေလးဘုရားဝတ္ျပဳေနသည္ကို ဝန္ထမ္းမ်ား ေတြ႕႐ွိရေလသည္။ ႀကိဳးေပးရန္ နီးလာ၍ ၄င္းအား ေခၚထုတ္သည့္အခါ၌လည္း ၿငိမ္ၿငိ္မ္သက္သက္ေအးခ်မ္းစြာ လိုက္ပါသြားသည္။

 ေထာင္ဝန္ထမ္းႏွင့္ေထာင္မွဴးတို႔အား ၄င္းစိပ္ခဲ့ေသာ စိပ္ပုတီးႏွင့္ စာကေလးတစ္ေစာင္ကို ေပးအပ္ကာ ၄င္းေနာက္ဆံုးဝတ္သြားေသာ ႐ွပ္အကၤီ်ႏွင့္လုံခ်ည္တပတ္ႏြမ္းကေလးကို ဖခင္ျဖစ္သူထံ ဆက္ဆက္ပို႔ေပးရန္ သက္ဆိုင္ရာသုိ႔ မွာၾကားသြားခဲ့ေလသည္။

၄င္းသည္ လုပ္ႀကံမႈႀကီးတြင္ ပါ၀င္က်ဴးလြန္ေၾကာင္း ဝန္ခံသြား႐ွာသည္။ ႀကိဳးေပးၿပီးေနာက္ ဝန္ထမ္းမ်ားက ၄င္း အခန္းေဘးမွ ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားရာ ဘုရားဆီမီးမ်ားမွာ အခ်ိဳ႕မွာ ၿငိမ္း၍ အခ်ိဳ႕မွာ ၿငိမ္းလုၿငိမ္းခင္ မွိတ္တုတ္မွိတ္တုတ္ ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရေလသည္။ ဆီမီးအားလံုး မၿငိမ္းခင္မွာပင္ ရန္ႀကီးေအာင္၏ ဇီဝိန္ကား ခ်ဳပ္ၿငိမ္းသြားသည္မွာ သခၤါရတရားသေဘာအရ `ကိုယ္ျပဳေသာကံ ပဲ့တင္သံ ကိုယ့္ထံျပန္လာမည္´ ဟူသည္ကို လွစ္ဟေနေပသည္။

ရန္ႀကီးေအာင္က သူ႔ဖခင္ထံေပးခဲ့ေသာမွာတမ္းစာေလးမွာ-

`အေဖေရ အေဖ့အေနနဲ႔ေတာ့ သားအတြက္ မခ်ိမဆန္႔ပဋိေဒဝမီးေတြ ေတာက္ေလာင္ေနပါလိမ့္မယ္။ က်ေနာ္ဟာ ႀကိဳးမိန္႔ခ်ခံရၿပီး အယူခံပယ္လိုက္ၿပီဆိုတဲ့သတင္း ၾကားရကတည္းက ေန႔စဥ္ပုတီးစိပ္၊ တရားထိုင္ခဲ့ရာ သားတရားရခဲ့ပါၿပီအေဖ။ ေသျခင္းတရားကို လူတုိင္းႀကံဳရမယ္ဆိုေပမယ့္ ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးမ်ိဳးနဲ႔ေတာ့ သားမေသခ်င္တာေတာ့ အမွန္ပါပဲအေဖ။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္ျပဳခဲ့တဲ့အမႈအတြက္ တစ္ေန႔ ကိုယ္ျပန္ခံရမယ္ဆိုတာကို သားတရား ရခဲ့ပါၿပီ။

သားကိုယ့္အျပစ္ေၾကာင့္ ေသရမွာကို တစ္စက္မွ မေၾကာက္ပါဘူး။ က်ေနာ္ေန႔တုိင္း စိပ္ခဲ့တဲ့ ပုတီး၊ မေသခင္ ဝတ္ထားတဲ့ အကၤီ်နဲ႔ လံုခ်ည္ ေလးကို ယခုစာနဲ႔အတူ အေဖ့ထံအပ္ႏွံခဲ့ပါတယ္။ ညီေလးေတြႀကီးလာတဲ့တစ္ေန႔ က်ေနာ္ေပးခဲ့တဲ့ ပုတီး၊ အဝတ္အစားနဲ႔ စာကိုျပၿပီး က်ေနာ့္လို မမိုက္ဖို႔ ဆံုးမေပးရန္ အေဖ့ကိုမွာရင္း သား ႐ိုေသေလးျမတ္စြာကန္ေတာ့ခဲ့ပါတယ္။

သားရန္ႀကီးေအာင္

ရန္ႀကီးေအာင္၏ မွာတမ္းစာေလးကို ေသေသခ်ာခ်ာဖတ္ၾကည့္ပါက ေစ့ေစ့ေတြးလွ်င္ ေရးေရးေပၚဆိုသလို သံေဝဂတရားမ်ားရၿပီးရင္း ရခဲ့ပါသည္။ ေလာက၌ လုပ္သင့္လုပ္ထုိက္သည့္ကိစၥမ်ားကို မလုပ္ခဲ့ေသာ္ သို႔မဟုတ္ မလုပ္သင့္မလုပ္ထုိက္သည္ကို လုပ္မိခဲ့ပါက ေနာင္ တခ်ိန္ တြင္ ပူပန္ေနရမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္ ျဖစ္သည္။ ယင္းသည္ပင္လွ်င္ ေနာင္တတရားမ်ားပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

ႏုိင္ငံတကာ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈမ်ားကုိ တရားစြဲဆုိျခင္း

ဒုတိယကမၻာစစ္ၿပီးခါနီးမွာ ၊ စစ္ေအာင္သူေတြရဲ႕ ပါ၀ါဟာ  ဥေရာပ၀င္ရုိးက အဓိက စစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြ အတြက္             ႏုရင္ဘတ္ႏုိင္ငံတကာ စစ္ခုံရုံး နဲ႔ အေရွ႕အာရွက အဓိကစစ္ရာဇ၀တ္ေကာင္ေတြအတြက္ တုိက်ဳိစစ္ခုံရုံးကုိ တည္ေထာင္လုိက္တယ္။ ခုံရုံးႏွစ္ခုဟာ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကုိ ၿပိဳကြဲေအာင္လုပ္တဲ႔ တသီးပုဂၢလရာဇ၀တ္မႈ၊ စစ္ရာဇ၀တ္၊ လူသားဆန္မႈ ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈေတြနဲ႔ တရားစြဲဆုိတယ္။ ႏုရင္ဘတ္ခုံရုံးက တရားခံ၁၂ေယာက္ကုိ ေသဒဏ္၊ ၅ေယာက္ကုိ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းခ်မွတ္လုိက္တယ္။ တုိက်ဳိခုံရုံးက ရေယာက္ကုိေသဒဏ္၊ ၅ေယာက္ကုိ တစ္သက္တစ္ကၽြန္းခ်မွတ္လုိက္တယ္။ တစ္ခ်ဳိ႕အတြက္ကေတာ႔ ခုံရုံးေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္က မဟာမိတ္တပ္ဟာ ဖက္ဆစ္ေတြထက္ပုိေကာင္းေၾကာင္း ၊ပညာေရးရည္ရြယ္ခ်က္ကုိ ပုိထိန္းသိမ္းေစာင္႔ေရွာက္ေၾကာင္းျပဖုိ႔ရာ ထုတ္ေဖာ္ျပသဖုိ႔ ပဲလုိ႔ယူတယ္။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တရုံးရုံးကုိ တစ္ျခားလမ္းေၾကာင္းကေနလည္းရႈျမင္လုိ႔ရတယ္။ ရႈေထာင္႔တစ္ခုကေန ျပေနတာက ခုံရုံးက စစ္ေအာင္ႏုိင္သူေတြရဲ႕ တရားမွ်တမႈကုိ ကုိယ္စားျပဳတယ္။ စစ္ရာဇ၀တ္မႈေတြကုိ မဟာမိတ္တပ္ေတြ လည္း က်ဴးလြန္ေကာင္းက်ဴးလြန္ႏုိင္ေပမယ္႔ ခုံရုံးတရားစီစစ္မႈကုိ ေက်ာ္လႊားႏုိင္ခဲ႔တယ္။ ျငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ လူသားဆန္မႈ ကုိ ဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈေတြကေတာ႔ မေသခ်ာမေရရာတဲ႔ ဥပေဒေနာက္ခံအေျခအေနေတြေပၚမွာ တည္ေဆာက္ၿပီး လုပ္ေနရပုံေပၚပါတယ္။                                                                                                                                           

 ေနာက္ထပ္ရႈေထာင္႔တစ္ရပ္ကေနၾကည္႔မယ္ဆုိရင္ ႏုရင္ဘတ္စီရင္ခ်က္ဟာ ႏုိင္ငံတကာဥပေဒနဲတသီးပုဂၢလ အေပၚ၎ရဲ႕ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ ပတ္သတ္ၿပီး ေတြးေခၚမႈပုံစံအသစ္တစ္ခုကုိ ဦးေဆာင္လုိက္တယ္။ တရားခံေတြကုိ စစ္ခုံရုံးေတြကေနလုပ္ထားတဲ႔ တရားမွ်တမႈအေထြေထြနိယာမကေန တစစီလုိက္ေကာက္ထားတဲ႔ ဥပေဒ ၀ါ ႏုိင္ငံတကာ စစ္ဥပေဒကုိ အၾကမ္းဖက္ခဲ႔သူေတြ အျဖစ္ျမင္ႏုိင္တယ္။ ခုံရုံးက“  ဤဥပေဒသည္ တည္ျငိမ္ေနမည္မဟုတ္၊ သုိ႔ေသာ္  ေျပာင္းလဲေနေသာကမၻာႀကီးႏွင္႔အတူ လုိက္ေလ်ာညီေထြျဖစ္ရန္ ခံယူေနမည္ျဖစ္သည္” လုိ႔ ေၾကညာတယ္။ ခုံရုံးက ဒီဥပေဒ ဟာ ႏုိင္ငံမ်ားရဲ႕ တာ၀န္ဆုိတဲ႔အသိ  ဒါမွမဟုတ္ တစ္သီးပုဂၢလ ႏုိင္ငံေတာ္နဲ႔ ပတ္သတ္တဲ႔ အစဥ္အလာအသိကုိ ေမးခြန္ထုတ္ႏုိင္ေအာင္ လုပ္ေပးႏုိင္တဲ႔ အသိေတြကုိ ေပးဖုိ႔ပ်က္ကြက္ခဲ႔တယ္။ အထက္ပါဥေပဒေၾကာင္႔တစ္သီးပုဂၢလ လူသားဟာ “ႏုိင္ငံတကာဥပေဒကုိဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈဟာ  ႏုိင္ငံေတာ္ဆုိတဲ႔ ျဒပ္မဲ႔အရာက လုပ္တာမဟုတ္ဘဲ လူေတြကသာလုပ္တာျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဲဒီလုိလုပ္တဲ႔ တစ္သးီပုဂၢလလူသားကုိ အျပစ္ေပးျခင္ျဖင္႔  ႏုိင္ငံတကာဥပေဒကုိ အားျဖည္႔ေပးရာၾကေၾကာင္း ”အသိကုိ မေပးႏုိင္ခဲ႔ဘူး။ ဒါအျပင္ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈကုိ အမ်ဳိးအစားခြဲရာမွာ “ လူသားဆန္မႈကုိ ဆန္႔က်င္တဲ႔ ဥပေဒ”လုိ႔ ခြဲျခားျခင္းဟာ  ေနာက္ဆုံးမွာ  ႏုိင္ငံတကာကတိက၀တ္ေတြဟာ လူသားတန္ဖုိးဆုိတာေၾကာင္႔ တသီးပုဂၢလလူသားနဲ႔ သက္ဆုိင္တယ္ ဆုိတဲ႔ အေတြးအေခၚမွာသာ စြဲျမဲသြားေစတယ္။  ႏုိင္ငံတကာ ကတိက၀တ္ေတြကေန တကယ္ရည္၇ြယ္ၿပီးလုပ္ေပးတဲ႔  တသီးပုဂၢလလူသားရဲ႕နုိင္ငံသားဘ၀ ကုိ ကာကြယ္ေပးတာ ၊ အင္အားနည္းႏုိင္ငံေတြ ဗရမ္းဗတာျဖစ္သြားမယ္႔အေျခအေနကေန ကာကြယ္ေပးတာ ဆုိတဲ႔ အေတြးအေခၚေတြ ေပ်ာက္သြားတယ္။                                                                                                                                    

 ႏုိင္ငံတကာဥပေဒမွာ လူသားဆန္မႈကုိ ဆန္႔က်င္တဲ႔ အယူအဆကုိ  အာေမးနီယန္းအေရးနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီး ျပင္သစ္၊ ဂ်ာမန္၊ ၿဗိတိန္နဲ႔ ရုရွတုိ႔ရဲ႕ ၁၉၁၅ ပူးတဲြ ေၾကညာစာတမ္းဆီ ျပန္ေျခရာေကာက္ႏုိင္တယ္။ သံတမန္ေရးဖလွယ္မႈမွာ ျပေနတာက မူလရုရွရဲ႕ ေၾကညာစာတမ္းမူၾကမ္းက  “ခရစ္ယန္နဲ႔ ၿမဳိ႕ျပယဥ္ဖြံ႔ၿဖဳိးမႈကုိဆန္႔က်င္တဲ႔“ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈေတြကုိ ရည္ညြန္းတယ္။ ျပင္သစ္က  ျပင္သစ္နဲ႔ ၿဗိတိန္လက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈလက္ေအာက္က မူဆလင္လူထုကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ပါ၀ါႏွစ္ခု အက်ဳိးအျမတ္ကုိၾကည္႔ၿပီး ထည္႔သင္႔ေၾကာင္း မူစလင္လူထုသာမပါရင္  ခရစ္ယန္ေတြအေနနဲ႔ ၿခိမ္းေျခာက္ခံရႏုိင္တဲ႔ အတြက္ စုိးရိမ္ပူပန္တယ္။  ၿဗိတိန္ကလည္း အထက္ပါ စကားစုကုိ ျဖဳတ္သင္႔ေၾကာင္းသေဘာတူတယ္။  အာေမးနီးယန္ ေတြက ရုရွႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနကုိ “ လူသားဆန္မႈကုိ  ခ်စ္ျမတ္ႏုိးရန္အတြက္” လုိ႔ ထည္႔ဖုိ႔ ရန္ေတာင္းဆုိတယ္။ ခရစ္ယန္ဆုိတာကုိ ျဖဳတ္ၿပီး လူသားဆန္မႈ နဲ႔ ရုရွက အစားထုိးလုိက္တယ္။ ေနာက္ဆုံးေၾကညားစာတမ္းမွာေတာ႔ ေနရာနဲ႔ အေျခအေနကုိတိတိက်က်ေဖာ္ျပၿပီး “ လူသားဆန္မႈနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပဖြံ႔ၿဖဳိးမႈကုိ ဆန္႔က်င္ေသာ တူရကီတုိ႔ရဲ႕ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈအတြက္” လုိ႔ ေဖာ္ျပၿပီး မဟာမိတ္အစုိးရမ်ားက “ ဤကဲသုိ႔ရႈပ္ေထြးေသာ အစုလုိက္အၿပဳံလုိက္သတ္ျဖတ္မႈ“အတြက္ “ပုဂၢလိကတာ၀န္ ယူမႈ ကုိင္စြဲသြား” မယ္၊ ၁၉၂၀မွာ မဟာမိတ္တပ္ေတြက အစုလုိက္အၿပဳံလုိက္သတ္ျဖတ္မႈအတြက္ တာ၀န္ရွိတယ္လုိ႔ ခံယူထားသူေတြကုိ သူတုိ႔ဆီ အင္းအားသုံး၀င္မလာဖုိ႔ ပဠိညဥ္စာခ်ဳပ္ထဲမွာပါတဲ႔အတုိင္း လြဲေျပာင္းေပးမယ္လုိ႔ ကတိျပဳခဲ႔တယ္။၁၉၂၃ ျငိမ္းခ်မ္ေရး စာခ်ဳပ္ပါအခ်က္ရ ေၾကေအးမႈေပးလုိက္တယ္။                         

 “လူသားဆန္မႈကုိ ဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈ”အမ်ဳးိအစားတစ္ရပ္ကုိ ၁၉၄၅ႏုရင္ဘတ္ခ်ာတာမွာ ဂ်ာမန္ေတြက သူတုိ႔ရဲ႕ ဂ်ာမန္ႏုိင္ငံသားေတြကုိ ညွင္ပန္းႏွိပ္စက္ေရးစခန္းကုိ ပုိ႔ခဲ႔ၿပီးေနာက္ပုိင္းမွာ သတ္ျဖတ္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီးတရားစြဲ ဆုိ ဖုိ႔ အသုံးျပဳခဲ႔တယ္။ အဲဒီကာလ ႏုိင္ငံတကာ စစ္ခုံရုံးဥပေဒေအာက္မွာ  အစုိးရတစ္ရပ္ဟာ သူရဲ႕ကုိယ္ပုိင္ ႏုိင္ငံသားေတြအေပၚ (သူတုိ႔ ဘယ္ေလာက္ဆုိးဆုိး) ဆက္ဆံၾကပုံ နည္းလမ္းေတြကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ျပည္တြင္းတရား စီရင္ပုိင္ခြင္႔ကုိေတာင္မွ ဖယ္ခ်န္ၿပီး (ႏုိင္ငံကာစိတ္၀င္စားတဲ႔ ျပႆနာရပ္ထက္ေက်ာ္လြန္တဲ႔)ႏုိင္ငံတကာ ဥပေဒအျဖစ္စဥ္စားခဲ႔ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လူသားဆန္မႈအေပၚဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈ အယူအဆကုိ ႏုိင္ငံတရားတရားစီရင္မႈရဲ႕ အစိတ္အပုိင္းထဲ ပါ၀င္လာေအာင္ အသုံးျပဳၾကျခင္းပါပဲ။ ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မဟာမိတ္ေတြ အေနနဲ႔ အေသအခ်ာ ဂရုတစုိက္လုပ္တာက လူသားဆန္မႈကုိဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈဟာ စစ္ပြဲနဲ႔ ဆက္စပ္ေနတဲ႔ အေၾကာင္းတရားထဲမွာ ပါ၀င္တယ္ဆုိတာပါပဲ။ အဲဒီကာလမွာ    အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဒါမွမဟုတ္ ကုိလုိနီႏုိင္ငံေတြ သူတုိရဲ႕ လက္ေအာက္မွာ ေနထုိင္သူေတြအေပၚ ႏွိမ္႔ခ်ဆက္ဆံမႈေတြအတြက္ အဲဒီလိုဆက္ဆံသူေတြအေပၚ တရားစြဲဆုိဖုိ႔ရာ ဒီအယူအဆကုိ ခ်ဲ႕ထြင္လုိ႔ မရဘူးဆုိတာပါပဲ။                                                    အေထြေထြညီလာခံကေန ၁၉၄၈ ဒီဇင္ဘာ၉ရက္ေန႔မွာ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈကုိ  ကာကြယ္ေပးျခင္းနဲ႔ အျပစ္ေပးျခင္းကြန္ဗင္းရွင္းကုိခံယူၿပီး  ႏုရင္ဘတ္ခုံရုံးမွာ အသုံးျပဳခဲ႔တဲ႔ လူသားဆန္မႈကုိဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈအယူ အဆရဲ႕ အကန္႔အသတ္ကုိ ျပဳျပင္ခဲ႔တယ္။ ညီလာခံက  မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကာလမွာျဖစ္ေစ၊ စစ္အတြင္းမွာျဖစ္ေစ က်ဴးလြန္ပါက ႏုိင္ငံတကာဥပေဒအရ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈေျမာက္တယ္လုိ႔ ေၾကညာတယ္။  မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈကုိ အစုတစ္စုလုံးကုိျဖစ္ေစ ဒါမွမဟုတ္ အစိတ္အပုိင္းအရျဖစ္ေစ ၊ႏုိင္ငံအရျဖစ္ေစ ၊ လူမ်ဳိးစု ၊လူမ်ဳိး နဲ႔ ဘာသာေရးအုပ္စုကုိျဖစ္ေစ ဖ်က္ဆီးတဲ႔ ေအာက္ပါအျပဳအမူေတြကုိ က်ဴးလြန္ရင္ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈျဖစ္တယ္လုိ႔ ေၾကညာတယ္။

(က) အုပ္စုတစ္စုရဲ႕ အုပ္စု၀င္မ်ားကုိ သတ္ျဖတ္ျခင္း

(ခ)  အုပ္စု၀င္မ်ားရဲ႕ ခႏၶာကုိယ္နဲ႔ စိတ္ပုိင္းကုိ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အႏၱရာယ္ျဖစ္ေစျခင္း                                                  (ဂ)အေသအခ်ာတြက္ခ်က္ၿပီး အုပ္စုရဲ႕ဘ၀အေျခအေနကုိနာက်င္ေစျခင္း၊  အစိတ္အပုိင္း ဒါမွမဟုတ္ အုပ္စုတစ္စုလုံး အရျဖစ္ေစ       ရုပ္ပုိင္းဆုိင္ရာ ပ်က္စီးဆုံးရႈံးေစျခင္း                                                                                                

(ဃ) အုပ္စုအတြင္း ကေလးေမြးဖြားမႈကုိ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိတားျမစ္ပိတ္ပင္ျခင္း                                                                

(င) အုပ္စုတစ္စုရဲ႕ ကေလးေတြကုိ အျခားအုပ္စုဆီ အတင္းအဓမၼေျပာင္းေရြ႕ျခင္း

              ပုိလန္က ဂ်ဴးလူမ်ဳိး ေရွ႕ေန ရေဖးလမ္ကင္ က ဒုတိယကမၻာစစ္ ဂ်ဴးလူမ်ဳိးေတြကုိ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈ အျဖစ္  အပ်က္နဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး ေတြႀကဳံသိျမင္လာၿပီးတဲ႔ေနာက္ ညီလာခံမွာ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈကုိ အျပစ္ေပးဖုိ႔ နဲ႔ ကာကြယ္ဖုိ႔ရာ ႏုိင္ငံေတြၾကားထဲ            ကတိက၀တ္ထားကုိ ထားၾကဖို႔အခ်က္ကုိ ထည္႔သြင္းေစခဲ႔တယ္။    အေရးၾကီးတဲ႔ အခ်က္က မ်ဳိးျဖတ္ သတ္ျဖတ္မႈကုိ က်ဴးလြန္သူေတြဟာ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပုံအေျခခံဥပေဒအရ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ႔ အုပ္စုိးသူျဖစ္ေစ ၊ ျပည္သူ႔၀န္ထမ္းျဖစ္ေစ ဒါမွမဟုတ္ တစ္သီးပုဂၢလလူသားတစ္ဦး ျဖစ္ေနပါေစ  အျပစ္ေပး ခံရမယ္ဆုိတာပါပဲ။ ႏုိင္ငံတကာရာဇတ္၀တ္မႈ ခုံရုံးအတြက္ တစ္ခုတည္းဦးတည္ၿပီး ကုိင္တြယ္တာက လုံျခဳံေရးေကာင္စီျဖစ္ၿပီးယခင္ ယူဂုိဆလားဗီးယားနဲ႔ ရ၀မ္ဒါမ်ဳိးျဖဳတ္ သတ္ျဖတ္မႈေတြကုိ ကုိင္တြယ္ခဲ႔တယ္။                                                  ရ၀မ္ဒါ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း ယန္းကမ္ဘန္ဒါဟာ ”လူသားဆန္မႈကုိ ဆန္႔က်င္ေသာရာဇ၀တ္ျပစ္မႈ” နဲ႔ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈေတြအတြက္ တသက္တစ္ကၽြန္းေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံရတယ္။ေဘာ႔စနီးယား ဆာ႔ဘ္လူမ်ဳိးစစ္တပ္အႀကီး အကဲ  ရဒီစလပ္ကစ္စတစ္ကုိ ေထာင္ဒဏ္၃၅ႏွစ္ခ်မွတ္လုိက္တယ္။  ဆရီဘရန္နီကာမွာ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈကုိ ကူညီဖုိ႔ သူ႔ရဲ႕ အမိန္႔နဲ႔ လူ၈၀၀၀ေလာက္ေသေၾကသတ္ျဖတ္မႈအတြက္ စစ္တပ္ကုိေစလႊတ္ကူညီလုိက္တဲ႔ အတြက္ ပါပဲ။                         လူသားဆန္မႈကုိဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈကုိ  လူ႔အခြင္႔အခြင္႔အေရးနဲ႔ ေယဘုယ်အားျဖင္႔ ျခားနားတဲ႔ အရာအျဖစ္နဲ႔ ျမင္ခဲ႔၇င္ေတာင္မွ ယေန႔မွာျဖစ္ေပၚေနတဲ႔ မ်ဳးိျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈနဲ႔ လူသားဆန္မႈကုိ ဆန္႔က်င္တဲ႔ အျခားေသာ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈကုိ လူ႔အခြင္႔အေရးဇာတ္လမ္းေတြရဲ႕  အစိတ္အပုိင္းတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ပုိတုိးၿပီးျမင္လာၾကပါၿပီ။ ၁၉၉၁မွာ “ လူသားဆန္မႈကုိ ဆန္႔က်င္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈ” ဆုိတဲ႔ ေ၀ါဟာရဟာ   ႏုိင္ငံတကာ ဥပေဒေကာ္မရွင္ရဲ႕ “ လူသားေလာက လုံၿခဳံမႈနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိဆန္႔က်င္ေသာ  ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈမ်ား ဥပေဒ” မူၾကမ္း ပါအသုံး၊ လူထုတစ္ရပ္လုံးရဲ႕” လူ႔အခြင္႔အေရး ကုိ စနစ္တက်  ႀကီးႀကီးမားမား အၾကမ္းဖက္ျခင္း” ေ၀ါဟာရနဲ႔ ေရာယွက္လာတယ္။ ေနာက္ေတာ႔ ေကာ္မရွင္က “လူသား ဆန္မႈကုိဆန္႔က်င္ေသာ ရာဇ၀တ္မႈ” လုိ႔ ၁၉၉၆မွာ ေျပာင္းလဲသုံးႏႈန္းခဲ႔တယ္။                                                                ဒီလုိ ဖြံ႔ၿဖိဳးလာတဲ႔သေဘာက လူ႔အခြင္႔အေရးအေပၚ အခ်ဳိ႕ေသာ အၾကမ္းဖက္မႈေတြကုိႏုိင္ငံတကာ ခုံရုံးမေရာက္ခင္  ႏုိင္ငံတကာဥပေဒ ေအာက္မွာပဲ တရားစြဲဆုိႏုိင္တယ္ဆုိုတာကုိ အသိအမွတ္ျပဳထားတယ္။ ကုလသမၼဂၢလုံ ၿခဳံေရးေကာင္စီက ၁၉၉၀ကာလမ်ားကာလေရာက္မွ ယူဂုိစလားဗီးယားနဲ႔ ရ၀မ္ဒါတ႔ုိရဲ႕ သတ္ျဖတ္မႈေတြအတြက္ ခုံရုံးအသီးသီးတည္ေထာင္ တရားစီရင္ႏုိင္ခဲ႔တာပါ။  ဒီအခ်ိန္မွာေတာ႔ ခုံရုံက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကုိဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈမ်ဳိးအတြက္ တရားစီရင္မႈ မလုပ္ပဲ ၊ ႏုိင္ငံတကာရာဇ၀တ္မႈအမ်ဳိးအစားထဲမွာ ထည္႔ၿပီး မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈ ၊ လူသားဆန္မႈကုိဆန္႔က်င္တဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈ ၊နဲ႔ စစ္ရာဇ၀တ္မႈေတြ အျဖစ္ လူတစ္ဦးခ်င္းစီကုိ အျပစ္ေပးခဲ႔တယ္။                         ႏုိင္ငံတကာ ရာဇ၀တ္မႈခုံရုံးဟာ ၂၀၀၂ မွာ စတင္တည္ရွိလာတယ္။ လူသားဆန္မႈကုိ ဆန္႔က်င္ေသာ ရာဇ၀တ္ျပစ္မႈေတြအတြက္ တစ္သီးပုဂၢလတစ္ဦးခ်င္းစီကိုေတာင္ တရားစီရင္ေနၿပီ။ ႏုိင္ငံတကာရာဇ၀တ္ခုံရုံးဟာ တရားရုံးဥပေဒကုိ က်ဴးလြန္သူ ဘယ္သူ႔ကုိ မဆုိ ရာဇ၀တ္မႈအေနနဲ႔ စီရင္မွာျဖစ္တယ္ ။ ဒီလုိစီရင္ခဲ႔တဲ႔ အမႈေပါင္းဟာ အာဖဂန္နစ္စတန္၊ ၾသစၾတီးယား ၊ ဘာရမ္ဒီ၊  ကေနဒါ ၊ ကုိလံဘီယာ ၊ကြန္ဂုိ ၊ ဂ်ာမနီ၊ အီတလီ ၊ေဂ်ာ္ဒန္၊ လစ္ဘားရီယား၊ ႏုိင္ဂ်ီးရီယား၊ ပီရူး၊ ဆီနီေဂါ၊ သီရိလကၤာ၊ ယူဂန္ဒါ၊ နဲ႔ၿဗိတိန္အပါအ၀င္ အမႈေပါင္း၁၀၀ေက်ာ္ကုိ စီရင္ၿပီးသြားၿပီ။ ဒါ႕အျပင္ လုံျခဳံေရးေကာင္စီက အေျခအေနတစ္ရပ္ဟာ ႏုိင္ငံတကာၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔လုံျခဳံေရးကုိ ျခိမ္းေျခာက္ေနၿပီးလုိ႔ ယူဆရင္  ႏုိင္ငံတကာရာဇ၀တ္ခုံရုံးရဲ႕ တရားစြဲဆုိမႈအတြက္ စုံစမ္းစစ္ေဆးမယ္႔အေျခအေနတစ္ခုဆီလြဲေပးႏုိ္င္တယ္။ ေနာက္ မ်ဳိးျဖဳတ္သတ္ျဖတ္မႈ ၊ လူသားဆန္မႈကုိဆန္႔က်င္ေသာရာဇ၀တ္မႈ ဒါမွမဟုတ္ စစ္ရာဇ၀တ္မႈေတြနဲ႔ တရားစြဲဆိုႏုိင္တယ္။ ဒါမ်ဳိးကုိ ၂၀၀၅ ဒါဖာ(ဆူဒန္)မွာ ျဖစ္ပြားခဲ႔တယ္။  အခုစာအုပ္ကုိေရးေနတဲ႔ အခ်ိန္မွာေတာင္ ခုံရုံးတရားစြဲဆုိသူေတြက ယူဂန္ဒါနဲ႔ ကြန္ဂုိမွာ က်ဴးလြန္ခဲ႔တဲ႔ ရာဇ၀တ္မႈေတြနဲ႔ ပတ္သတ္ၿပီး စစ္ေဆးေနတယ္။  ပထမဆုံးဖမ္းလို္က္တာက  ေထာမတ္ လူမန္ဂုိဒုိင္ယီလုိ ျဖစ္ၿပီးစစ္ရာဇ၀တ္မႈနဲ႔ တရားစြဲခံ၇တာျဖစ္တယ္။အသက္၁၅ႏွစ္ေအာက္ကေလးေတြ အတင္းအၾကပ္စစ္မႈထမ္းေစၿပီး စစ္ပြဲအတြက္ အသုံးျပဳတဲ႔ အတြက္ ရုံးတင္ခံရတာပါ။ 

ဟိႏၵဴ မိသားစုဥပေဒ

ျမန္မာနိုင္ငံတရားဥပေးမ်ားအက္ဥပေဒ (၁၈၉၈) ပုဒ္မ ၁၃(၁)အရ ျမန္မာနိုင္ငံတရားရုံးမ်ားတြင္ အေမြဆက္ခံေရး၊ အေမြခြဲေ၀ေရး၊ ထိမ္းျမားလက္ထပ္ေရး (သို႔) မ်ိဳးႏြယ္ေရး (သို႔) ဘာသာေရးဆိုင္ရာအစဥ္အလာ (သို႔) အဖြဲ႔အစည္းတစံုတရာတို႔နွင့္ပတ္သက္သည့္ မည္သည့္ျပသနာကိုမဆို အဆံုးအျဖတ္ေပးရန္ ရွိလွ်င္-

         (ဂ) အမႈသည္မ်ားသည္ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားျဖစ္လွ်င္ ဟိႏၵဴဥပေဒအရ အဆံုး အျဖတ္ေပးရမည္။

ဟုျပဌာန္းထားျပီး ယေန႔တိုင္တည္ျမဲကာ လိုက္နာက်င့္သံုးလွ်က္ရွိေသာေၾကာင့္ ဟိႏၵဴ ဘာသာ၀င္မ်ားအၾကား ေပၚေပါက္ေသာ မိသားစု ျပသနာမ်ားကို ဟိႏၵဴမိသားစုဥပေဒ အရသာ လွ်င္ေျဖရွင္းလွ်က္ရွိပါသည္။

သို႔ေသာ္လည္း ဟိႏၵဴမိသားစု ဥပေဒဟူ၍ စာအုပ္ျပဌာန္းထားျခင္းကား ယေန႔တိုင္မေတြ႔ရွိရေသးပါ။

ထိုမိသားစုဥပေဒသည္ ဘုရား၏ေဒသနာမ်ားေပၚတြင္တည္မွီသည္။ လြန္ခဲ့သည့္နွစ္ေပါင္း ၆၀၀၀ေက်ာ္ ဘီစီ ၄၀၀၀ ခန္႔မွ စတင္ေပၚေပါက္ လိုက္နာက်င့္သံုးလာေသာ အေလ့အထမ်ားမွ ဥပေဒသဖြယ္ အာဏာသက္ေရာက္လာသည္ ဟုဆိုသည္။ ဟိႏၵဴမိသားစုဥပေဒသည္ ေဒသအလိုက္၊ ဇာတ္အလိုက္၊ မိသားစုရိုးရာဓေလ့ ထံုးစံ အလိုက္ အနည္းငယ္ကြာျခားမႈရွိသည္။ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္း ေနထိုင္ၾကေသာ ဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ားမွာ အိႏၵိယနိုင္ငံ ေဒသအနွံ့မွ လာေရာက္ခဲ့သူမ်ားနွင့္ ၄င္းတို႔၏ သားစဥ္ေျမးဆက္မ်ား ျဖစ္ရာ ၄င္းတို႔ ဘိုးဘြားမ်ား၏ မူလေဒသဆိုင္ရာ ဓေလ့ထံုးတမ္း ဥပေဒမ်ားသည္ ၄င္းတို႔အေပၚ ဆက္လက္ အာဏာသက္ေရာက္လွ်က္ ရွိသည္။

ဟိႏၵဴမိသားစုဥပေဒအရ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းသည္ ဘာသာေရး ျဖစ္သည္။ ထံုးတမ္းတက် အခမ္းအနား မရွိမျဖစ္ လိုအပ္သည္။ ဘုရားေရွ႔ေမွာက္ရွိ ပူေဇာ္ထားေသာ မီးပံုတြင္ ဘုရားစာမ်ားရြတ္ဖတ္ျခင္းနွင့္ သတို႔သားသတို႔သမီးတို႔ တူစံုတြဲကာ ေလွ်ာက္လွမ္းရျခင္း ျဖစ္သည္။ သတၱမေျမာက္ေျခလွမ္းျပည့္သည္နွင့္တျပိဳင္နက္ ထိမ္းျမားျခင္း အထေျမာက္သည္။ ေပါင္းသင္းစပ္ယွက္မႈရွိရန္ မလိုအပ္ေပ။

ထိမ္းျမားျခင္းျပဳနိုင္သည့္ အသက္ကို ကန္႔သတ္ထားျခင္းမရွိေသာ္လည္း က်မ္းမ်ားအလိုအရ ေယာက်ာၤးေလး ၁၆နွစ္၊ နွင့္ မိန္းကေလးကိုမူ အပ်ိဳေဖၚမ၀င္မီအရင္ ၁၀နွစ္ ၁၂နွစ္ တြင္ပင္လွ်င္ မိဘ၊ အုပ္ထိ္းသူတို႔က သေဘာတူလက္ထပ္ေပးနိုင္ေၾကာင္းေတြ႔ရွိရပါသည္။ ၁၉၅၅ ခုနွစ္ အိႏၵိယနိုင္ငံတြင္ ျပဌာန္းခဲ့ေသာ ဟိႏၵဴထိမ္းျမားျခင္း ဥပေဒ တြင္မူ ေယာက်ာၤးေလး အသက္ ၁၈နွစ္၊ မိန္းကေလး အသက္ ၁၅နွစ္ ဟု အတိအလင္း ျပဌာန္းခဲ့ေသာ္လည္း ထိုဥပေဒမွာ ျမန္မာနိုင္ငံ ဟိႏၵဴ မိသားစုမ်ားအေပၚ အာဏာသက္ေရာက္ျခင္းမရွိပါ။

သို႔ေသာ္ ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ မီွတင္းေနထိုင္သူမ်ားမွာ ျမန္မာနိုင္ငံ၏ျပဌာန္းဥပေဒမ်ားကို လိုက္နာရန္တာ၀န္ရွိသည္ျဖစ္ရာ ကေလးသူငယ္မ်ား ထိမ္းျမားမႈကို ကာကြယ္သည့္ဥပေဒ (၁၉၂၉) အရ ေယာက်ာၤးေလး အသက္ ၁၈နွစ္၊ မိန္းကေလးအသက္ ၁၆နွစ္ မျပည့္မီ အုပ္ထိန္းသူမ်ားက လက္ထပ္ရန္ သေဘာတူညီမႈျပဳခဲ့ပါက ထိုဥပေဒအရ အုပ္ထိန္းသူမ်ားပင္လွ်င္ ျပစ္ဒဏ္က်ခံရမည္ျဖစ္ပါသည္။

တရား၀င္ လင္မယားျဖစ္ရန္ ဘာသာေရးဆိုင္ရာတားျမစ္မႈ၊ ဇာတ္ဆိုင္ရာ တားျမစ္မႈ၊ ေသြးသားေတာ္စပ္မႈဆိုင္ရာ တားျမစ္မႈမ်ားရွိပါသည္။ ၂ဦးစလံုးဟိႏၵဴဘာသာ၀င္မ်ား ျဖစ္ရန္လိုသည္။ သတို႔သား သတို႔သမီးတို႔သည္ ၄င္းတို႔ႏွင့္ သက္ဆိုင္ေသာ ဓေလ့ထံုးစံ (သို႔) အေလ့အထက တားျမစ္ထားေသာေသြးသားေတာ္စပ္မႈ မရွိေစရ။ တစ္မိဘထည္းမွ ဆင္းသက္လာျပီး  (၅) ႏွင့္ (၇) ဒီကရီအတြင္း ေသြးသားေတာ္စပ္သူမ်ား မျဖစ္ေစရေပ။ ဇာတ္မတူသူမ်ားအၾကားလည္း လက္ထပ္ခြင့္ကို ပညတ္ခ်က္မ်ားရွိရာ အျခားဘာသာ၀င္မ်ား အေနျဖင့္ နားလည္ရန္ မလြယ္ကူေပ။

ဟိႏၵဴမိသားစုဥပေဒအရ လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္းသည္ ဘာသာေရးျဖစ္ရာ ထိမ္းျမားမႈအထေျမာက္သည္နွင့္ ပ်က္ပ်ယ္ျခင္း မရွိေစရ။ မည္သည့္အေၾကာင္းနွင့္မွ် ကြာရွင္းခြင့္မရွိပါ။ တဦးဦးက ဘာသာကူးေျပာင္းယံုမွ်ျဖင့္လည္း ထိမ္းျမားမႈမပ်က္ပ်ယ္ေပ။

ထူးဆန္းေသာ ဓေလ့ထံုးစံအျဖစ္ မိန္းကေလးသည္ ေယာက်ာၤးေလးနွင့္ အိမ္ေထာင္ျပဳသည္နွင့္တျပိဳင္နက္ မိဘ မ်ားနွင္ အဆက္ျပတ္ျပီး ေယာက်ာၤး၏ မိသားစု၀င္အျဖစ္ ေသတပန္သက္တဆံုး ေနထိုင္ရျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လင္ေယာက်ာၤး ေသဆံုးသည့္တိုင္ လင္ေယာက်ာၤး အိမ္တြင္ ဆက္လက္ေနထိုင္ခြင့္ ခံစားပိုင္ခြင့္ရွိသည္။

ေယာက်ာၤးတေယာက္ အေနျဖင့္ တခ်ိန္တည္းတြင္ မိန္းမအေျမာက္အျမားယူနိုင္သည္။ မယားၾကီး၊ မယားငယ္ အဆင့္အတန္းမ်ား ရွိသည္။ သားေမြးေသာ မယားနွင့္ သားမေမြးေသာ မယားတို႔ အဆင့္အတန္းကြာျခားမႈရွိသည္။ မိန္းမတြင္မူ ထိမ္းျမားခ်ိန္၌ တည္ျမဲေသာ အိမ္ေထာင္မရွိေစရေပ။ မူရင္းဓေလ့ထံုးစံ အရ လင္ေယာက်ာၤး ေသဆံုးလွ်င္လည္း မုဆိုးမမ်ားသည္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္မရွိခဲ့ေပ။ သို႔ေသာ္ ၁၈၅၆ ခုႏွစ္တြင္ ဟိႏၵဴမုဆိုးမမ်ား ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ ဥပေဒကို ျပဌာန္းခဲ့ရာ ျမန္မာတနိုင္ငံလံုး ကိုလိုနီဘ၀က်ေရာက္သည့္အခါ ထိုဥပေဒသည္လည္း ျမန္မာနိုင္ငံရွိ ဟိႏၵဴမိသားစုမ်ား အေပၚ အာဏာသက္ေရာက္မႈ ရွိခဲ့သည္။ ထို့ေၾကာင့္ ယခုအခါ ဟိႏၵဴမုဆိုးမမ်ားသည္ ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခြင့္ ရရွိၾကျပီး ဒုတိယအိမ္ေထာင္ ထူေထာင္ခဲ့  ပါက ပထမအိမ္ေထာင္၏ မိသားစုမ်ားမွ အခြင့္အေရးမ်ားစြန္႔လႊတ္ရသည္။ ထို႔အတူ ပထမအိမ္ေထာင္နွင့္ရေသာ သားသမီးမ်ား၏ အုပ္ထိန္းခြင့္လည္း ဆံုးရႈံးသည္။

ပစၥည္းပိုင္ဆိုင္ခြင့္နွင့္ စပ္လ်ဥ္း၍ လင္သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္အတြင္း လင္၏မိသားစုပိုင္ ပစၥည္းအေပၚတြင္မယားအေနျဖင့္ တစံုတရာ အေရးဆိုနိုင္ခြင့္ မရွိသကဲ့သို႔ မယား၏ တဦးတည္းပိုင္ (မိဘေပးလိုကေသာ) ပစၥည္းေပၚတြင္လည္း လင္ေယာက်ာၤး အေနျဖင့္ အေရးဆို ပိုင္ခြင့္မရွိပါ။ သီးျခားစီ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ အခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မိန္းမခြင့္ျပဳပါက ေယာက်ာၤးအေနျဖင့္ သုံးစြဲနိုင္သည္။

ဟိႏၵဴမိသားစု ဥပေဒ၏ မူလအရင္းအျမစ္ျဖစ္တည္ရာ အိႏၵိယနိုင္ငံသည္ ၁၉၅၅ ခုနွစ္တြင္ ဟိႏၵဴထိမ္းျမားမႈ ဥပေဒကို ျပဌာန္းခဲ့ျပီး ထိမ္းျမားခ်ိန္တြင္ တည္ျမဲေသာ အိမ္ေထာင္ဘက္ မရွိေစရ ဟူေသာ ျပဌာန္းခ်က္ကို ေယာက်ာၤး မိန္းမ ၂ဘက္စလံုးနွင့္ သက္ဆိုင္ေၾကာင္း ျပဌာန္းခဲ့ေသာ္လည္း ျပည္နယ္ ေဒသတိုင္းတြင္ အာဏာ သက္ေရာက္မႈမရွိပါ။ အခ်ိဳ႔ေဒသမ်ားတြင္မူ ေယာက်ာၤး၁ဦးသည္ အိမ္ေထာင္တခု တည္ျမဲေနစဥ္အတြင္း ေနာက္အိမ္ေထာင္ျပဳခဲ့ပါက ပထမအိမ္ေထာင္၏ သေဘာတူညီမႈ လိုအပ္သည္။ ထို႔အတူ ကြာရွင္းနိုင္ခြင့္၊ ထိမ္းျမားမႈ ပ်က္ပ်ယ္ေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားနိုင္ခြင့္တို႔လည္း ထိုဥပေဒတြင္ ေတြ႔ရသည္။ သို႔ေသာ္ ထိုဥပေဒသည္ ျမန္မာနိုင္ငံ၌ အာဏာ သက္ေရာက္မႈမရွိပါ။

အာဇာနည္မ်ား ေနာက္ဆံုးခရီး ျမန္မာမြတ္စ္လင္မ္ ျမင္ကြင္းက်ယ္ .

(၀မ္းအုိ၀မ္း ေက်ာ္၀င္းေမာင္ေရးေသာ ျမန္မာ့ အာဇာနည္ေခါင္းေဆာင္ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္ စာအုပ္မွ ကူးယူေဖၚျပပါသည္) 
ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္ ကို ဒဖနာ (ေျမျမဳပ္သျဂဳိ ၤလ္) မယ့္ေနဟာ ဇူလိုင္လ (၂၁) ရက္ေန႔ပါတဲ့။ ရမသြာန္လ (၁) ရက္ေန႔နဲ႕ သြားျပီးကိုက္ညီေနပါတယ္။ ရမသြာန္လလဆိုတာ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ဥပုသ္လျဖစ္ပါတယ္။ ဥပုသ္စေစာင့္တဲ့ ပထမရက္ျဖစ္ပါတယ္။ 
ဒီမွာက ျပသနာတစ္ခုရွိလာျပန္တယ္ ၊ ရဲေဘာ္ ေမာင္ေထြးဟာ ရွီွအာဟ္ မြတ္စလင္မ္ တစ္ဦးျဖစ္ပါတယ္၊ သူ႔ဖခင္က (၃၁) လမ္းမွာရွိတဲ့ မဂို ရွီအာဟ္ဗလီက ေဂါပကလူၾကီး ဦးကိုေလးပါ။ အခုေတာ့ကြယ္လြန္သြားပါျပီ။
အဲဒီမွာသူတုိ႔ အေနနဲ႕ ရဲေဘာ္ေမာင္ေထြးကို ရွီအာဟ္ မြတ္စ္လင္မ္ သခၤ်ိဳင္းမွာ သျဂဳိ ၤလ္ဖို ႔ပထမစီစဥ္ၾကပါေသးတယ္တဲ့။
အဲဒီမွာ ဗ-မ-က အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈး မစၥတာ လသစ္ဖ္ခန္း (ေခၚ) ဦးခင္ေမာင္လတ္၊ ဗ-မ-က အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ တြဲဖက္အေထြေထြ အတြင္းေရးမႈး ဦးၾကြယ္၀ စတဲ့ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႕ ဦးကိုေလးတို႔ နဲ႕ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။
ဆရာၾကီးက စြန္နီ သခၤ်ိဳင္းသြားမယ္၊ ရဲေဘာ္ေမာင္ေထြးက ရွီအာဟ္ သခၤ်ိဳင္းသြားမယ္ ၊ အဲဒီလိုဆိုယင္ မြတ္စ္လင္မ္ ညီညြတ္ေရးဟာ ပ်က္ျပားသြားႏုိင္တယ္။ အဲဒါေၾကာင့္ မြတ္စ္လင္မ္ေတြ အေနနဲ႕ စုစုစည္းစည္းနဲ႕ပဲ တာေမြ စြန္နီ မြတ္စ္လင္မ္ သခၤ်ိဳင္းမွာ ဒဖနာ (ေျမျမဳပ္သျဂိဳၤလ္) ဖို႔လိုတယ္လို႔ ေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းၾကပါသတဲ့။ တျခားဘာသာျခားေတြထဲမွာ ကိုယ့္အထုတ္ကိုယ္ ေျဖျပသလုိ ျဖစ္ေနမယ္။
စြန္နီမြတ္စလင္မ္ ေတြအေနနဲ႕လဲ သူတို႔ စြန္နီ ကဘရ္စတန္(သခၤ်ိဳင္း) မွာ ရွီအာဟ္ မြတ္စလင္မ္ေတြရဲ႕ မယသ္(အေလာင္း) ကို ျမဳပ္ဖို႔ ဆိုတာလဲ အစဥ္အလာမရွိဘူး။ ဒီလုိျမွပ္ခြင့္ရေအာင္လည္း ဗ-မ-က ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႕ စြန္နီ မြတ္စလင္မ္ အိုလမာ အဖြဲ႔၀င္မ်ားနဲ႕ သေဘာတူညီခ်က္ ရယူရပါတယ္။
ႏွစ္ဖက္သေဘာတူညီခ်က္ ရေတာ့မွပဲ တာေမြ ကဘရ္စတန္မွာ သျဂဳိ ၤလ္ျမွပ္ႏွံလိုက္ပါတယ္။
ဒီဂ်နာဇာ နမာဇ္ကိုလဲ ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အုလမာ အစၥလာမ္သာသနာပညာရွင္မ်ား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဥကၠဌၾကီးျဖစ္တဲ့ မြတ္ဖ္သီ မာမြတ္ဒါ၀တ္ယူစြဖ္ ကေန အီမာန္ ေရွ႕ေဆာင္ျပီး ဖတ္ေပးသြားမွာပါတဲ့။ 

ေဆးရံုၾကီးကေန အေလာင္းေတြကို ယူျပီးေတာ့ သယ္ေဆာင္သြားၾကပါတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕ အာဇာနည္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ႕ အေလာင္းမ်ားကို ဂ်ဴဗလီေဟာကို သယ္သြားတဲ့အခါမွာ ဆရာၾကီးဦးရာဇာတ္နဲ႕ ရဲေဘာ္ေမာင္ေထြးတို႔ရဲ႕ အေခါင္း ၂ ခု လဲ ပါသြားပါတယ္၊ ဒီအေခါင္းကို ရဲေဘာ္ေတြကပဲ ထမ္းျပီး သယ္ေဆာင္သြားျခင္းပါ။
ေနာက္တစ္ခါ ဂ်နာဇာ ၂ ခု သတ္သတ္ကို အဲဒီအာဇာနည္ေတြရဲ႕ ေခါင္းေတြေနာက္မွာ အစၥလာမ္ဂ်နာဇာ (အေလာင္းထမ္းစဥ္) ၂ ခုလဲ ဆက္တိုက္ထမ္းလာခဲ့ၾကတယ္။ ဂ်ဴဗလီေဟာကို ေရာက္တဲ့အခါမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕ အာဇာနည္ေတြရဲ႕ ေခါင္းေတြအားလံုး ဂ်ဴဗလီေဟာမွာပဲ ခ်ထားလိုက္ပါတယ္။
ဆရာၾကီးနဲ႕ ရဲေဘာ္ေမာင္ေထြးတုိ႔ရဲ႕ ဂ်နာဇာ ၂ ခုကို အေနာက္ကေန ကေလမာရွဟာဒတ္ ( ေသဆံုးသူ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးတြင္ လိုက္ပို႔သူမ်ားက အစၥလာမ္ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ အရွင္ျမတ္တပါးတည္းရွိေၾကာင္းသက္ေသခံျခင္း ) ကိုက်ယ္ေလာင္စြာ ဖတ္ရြတ္ျပီး အျပင္ဘက္ကို ထမ္းျပီး ထြက္လာၾကပါတယ္။
အျပင္ဘက္ကို ေရာက္တဲ့အခါ မွာ ၀င္ေပါက္က ေစာင့္ၾကိဳေနတဲ့ ဗမာမြတ္စလင္မ္ထုၾကီးဟာ ဆီးၾကိဳျပီး တစ္ေယာက္တစ္လက္ထမ္းသြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီဗမာမြတ္စလင္မ္ လူအုပ္ၾကီးထဲမွာဘဲ ေဒၚခင္ခင္လဲ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္ပါတယ္။ ကန္ေတာ္ၾကီးလမ္းအတိုင္း သယ္ေဆာင္သြားရာမွာ ဆရာၾကီး ဦးရာဇတ္ အိမ္ေရွ႕ ပဒုမၼလမ္း၊ ျခံနံပါတ္ (၁၀) အေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ေဒၚခင္ခင္လဲ လုိက္မပို႔ေတာ့ဘူး၊ အိမ္မွာပဲ ၀င္ေနလုိက္ပါတယ္။
ဒီအသုဘ ပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းတစ္ခုလံုးကို ဗ-မ-က (ဗမာမြတ္စ္လင္မ္ကြန္ကရက္) အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က မစၥတာလသစ္ဖ္ခန္း (ဦးခင္ေမာင္လတ္) ၊ ဦးၾကြယ္၀ အစရွိတဲ့ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ဦးစီးေဆာင္ရြက္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။ ဦးၾကြယ္၀ က အေရွ႕က ဂ်နာဇာကို ေခါင္းေဆာင္ျပီး အစီအစဥ္နဲ႔ ေရွ႕ေဆာင္သြားပါတယ္၊ ၾကက္ပ်ံမက် စည္စည္ကားကားလုိက္ပို႔ၾကပါတယ္။
ဒီပရိတ္သတ္ထဲမွာ ဗမာမြတ္စ္လင္မ္ အမ်ိဳးသားအမ်ိဳးသမီးအျပင္ အျခားျမန္မာတုိင္းရင္းသား လူမ်ိဳးမ်ား ဘာသာကြဲမ်ားကလဲ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္ၾကပါတယ္။ တစ္လမ္းလံုး ကေလမာရွဟာဒသ္ ( ေသဆံုးသူ၏ ေနာက္ဆံုးခရီးတြင္ လိုက္ပို႔သူမ်ားက အစၥလာမ္ထံုးတမ္းစဥ္လာအရ အရွင္ျမတ္တပါးတည္းရွိေၾကာင္းသက္ေသခံျခင္း ) ရြတ္ဖတ္သြားတဲ့ အသံၾကီးဟာလဲ မိုးျပိဳမတတ္ပါပဲ။
လူေတြအားလံုးရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာလဲ ေၾကကြဲ၀မ္းနည္းမႈ တဖက္ကရွိေနသလို၊ တစ္ဖက္ကလဲ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ ရန္သူအေပၚ အႏုိင္မခံ အရႈံးမေပးလုိတဲ့ စိတ္ဓါတ္မ်ိဳးနဲ႕ ေဒါသေရာင္ေတြကလဲ လႊမ္းလ်က္ရွိေနပါတယ္။ စိတ္ဓါတ္ေတြဟာ တက္ၾကြမႈအျပည့္နဲ႕ပါ။
ေရႊတိဂံုပတ္၀န္းက်င္ ေရာက္တဲ့အခါမွာလဲ ျမန္မာမ်ားနဲ႕ တျခားျမန္မာတိုင္းရင္းသား လူထုၾကီး တစ္ရပ္လံုးဟာလဲ လႈိက္လိႈက္လဲွလွဲ ဂ်နာဇာ (ရုပ္ကလပ္) ေတြကို ေစာင့္ၾကိဳေနၾကပါတယ္။ အဲဒီကေနတခ်ိဳ႕လဲ လိုက္ပါပို႔ေဆာင္ၾကပါတယ္။
တာေမြ မြတ္စ္လင္မ္ စြန္နီ (ကဘရ္စတန္ ) သခ်ၤဳိင္း ေရာက္တဲ့ အထိပဲ တစ္ေယာက္နဲ႕တစ္ေယာက္ ပခံုးေျပာင္းျပီး ဂ်နာဇာမ်ားကို ထမ္းပို႕ၾကပါတယ္။
ဒီအခ်ိန္က အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္မ်ားရဲ႕ ပထမဦးဆံုး ဥပုသ္လ၀င္တဲ့ ပထမရက္၊ တစ္ေန႔လံုး အစားအစာ မစားရဘူး၊ ေရၾကည္တစ္ေပါက္လဲ မေသာက္ရတဲ ့အစၥလာမ္ဘာသာ၀င္ေတြရဲ႕ ဥပုသ္ပါ။ လုိက္ပါပို႔ေဆာင္ၾကတဲ့ မြတ္စ္လင္မ္ အမ်ားစုဟာလဲ ဥပုသ္ေစာင့္သူက အမ်ားစုျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဂ်ဴဗလီေဟာကေန တာေမြဆိုတဲ့ ခရီးဟာ ၂ မိုင္ေလာက္ေ၀းပါမယ္။ ေနပူထဲမွာပဲ ဒီဂ်နာဇာကို ေမာတာပန္းတာကို အပထားျပီး ပို႔ေဆာင္ၾကပါတယ္။
ကဘရ္စတန္ (သခၤ်ိဳင္း) ေရာက္ျပန္ေတာ့ မ်က္ႏွာျဖဴ ႏုိင္ငံျခားသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားလဲ ေရာက္ေနပါတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြပဲျဖစ္မယ္လို႔ ဆရာေမာင္ကို ဂဖာရီကေျပာျပပါတယ္။ သတင္ေထာက္ေတြ ႏုိင္ငံေရးသမားေတြ ျဖစ္ပါမယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႕ အင္မတန္ရင္းႏွီးခဲ့တဲ့ ျဗိတိသွ်ေလဘာပါတီရဲ႕ ပါလီမန္အမတ္ မစၥတာ ေဘာ့ထြန္လီလဲ ပါရွိပါတယ္။
ဥေရာပ တုိက္သား ဧည့္သည္ေတြထဲက တခ်ိဳ႕လဲ ဓါတ္ပံုေတြ ရိုက္ၾကတယ္၊ တခ်ိဳ႕လဲ ရုပ္ရွင္ရိုက္ၾကတယ္။
ဂ်နာဇာနမာဇ္ (ေသဆံုးသူအတြက္ ေနာက္ဆံုး ၀တ္ျပဳ ဆုေတာင္း) ဖတ္ရာမွာလဲ အခု ဂ်နာဇာနမာဇ္ ဖတ္ဖို႔လုပ္ထားေန႔ ေနရာမွာပဲ ဖတ္ၾကတယ္။ လူေတြကမ်ားလြန္းလို႔ ဂ်နာဇာနမားဇ္ ဖတ္ရာမွာ ျပြတ္သိပ္ျပီး တန္းစီဖတ္ၾကရတယ္။ ဂ်နာဇာႏွစ္ခုစလံုးကို တစ္ေနရာတည္းမွာ ထားျပီး ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ အုိလမာ အစၥလာမ္ သာသနာပညာရွင္မ်ားအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠဌၾကီး မြတ္ဖ္သီ မာမြတ္ဒါ၀တ္ယူစြဖ္ က အီမာန္ေရွ႕ေဆာင္ လုပ္ျပီး တခ်ိန္တည္းဖတ္ေပးပါတယ္။
ဒီတုန္းက စြန္နီနဲ႕ ရွီအာဟ္ မြတ္စ္လင္မ္မ်ားရယ္လုိ႔ ကြဲေနေပမဲ့ အစၥလာမ္ ဘာသာ၀င္အျဖစ္ ကြဲကြဲျပားျပားရွိေနတဲ့ စြန္နီ ရွီအာဟ္ ရယ္လုိ႔ ခြဲ႕တဲ့စိတ္ကိုမ်က္ကြယ္ျပဳျပီး အစၥလာမ္တုိ႔ရဲ႕ ညီညြတ္ေရးကို ေရွးရႈတဲ့ အေနနဲ႕ ရွီအာဟ္ နဲ႕ စြန္နီ မြတ္စ္လင္မ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းက ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြက ခြဲျခားမႈ မလုပ္ဘဲ ဒီအာဇာနည္မ်ားရဲ႕ ဂ်နာဇာကို တစ္ေနရာတည္းမွာပဲ ဒဖနာ (ေျမျမႈပ္သျဂဳိ ၤလ္) ျခင္းကုိျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

သမိုင္းတေကြ႕မွ ရန္ကုန္ဘေဆြ

သန္း၀င္းလႈိင္-စက္တင္ဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၂

ထင္ရွားေသာ စာေရးဆရာ၊ ပန္းခ်ီဆရာ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ရန္ကုန္ဘေဆြကို ဧရာဝတီတိုင္း ေဒးဒရဲၿမိဳ႕နယ္ ေရပူဝရြာတြင္ ၁၉၁၆ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ ၾကာသာပေတးေန႔တြင္ အဖ လက္သမား ဦးၾကာျဖဴ၊ အမိ ေဒၚေသးေသးတို႔မွ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ ေမြး ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အနက္ အငယ္ျဖစ္သည္။ ငယ္မည္မွာ ေမာင္ေမာင္ (ေခၚ) လွေမာင္။ ေနာင္တြင္ ေမာင္လွေဆြ၊ လွေမာင္သြင္ မွည့္ေခၚသည္။ အမည္ရင္း ဦးဘေဆြျဖင့္သာ ထင္ရွားသည္။
ငယ္စဥ္က အတန္းပညာ မသင္ခဲ့ရေပ။ အစ္ကိုျဖစ္သူ၏သင္ျပမႈႏွင့္ ကိုယ္တိုင္အားထုတ္မႈအရ စာတတ္လာသည္။ အသက္ ၁၅ ႏွစ္ခန္႔ တြင္ အိမ္မွထြက္ေျပးၿပီး ေျမာင္းျမ၌ ပန္းခ်ီပညာေလ့လာသင္ၾကားခဲ့သည္။ ထိုစဥ္မွာပင္ အကပညာလည္းသင္ယူခဲ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ရန္ကုန္သို႔ျပန္ေရာက္လာၿပီး ၁၉၃၃-၃၄ ခန္႔တြင္ “သက္ေစာင့္” မဂၢဇင္းသို႔ “ဝါးခယ္မလွေမာင္” ကေလာင္အမည္ျဖင့္ ဝတၳဳမ်ား စ တင္ေရးသားခဲ့သည္။ မဂၢဇင္းတြင္ အသံုးျပဳေသာအခါ “ဝါးခယ္မ” ကိုျဖဳတ္ၿပီး “လွေမာင္” ဟုသာ ေဖာ္ျပခံခဲ့ရသည္။ ေနာင္တြင္ ႀကီးပြားေရး အသင္း စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပြဲတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရာ စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပြဲ ပထမဆုရသျဖင့္ ထိုစဥ္က အမည္ရင္း ေမာင္လွေဆြျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ကေလာင္အမည္ကို “သတိုးေဆြ” (လူငယ္ႀကီးပြားေရးအသင္း စာစီစာကံုးၿပိဳင္ပြဲ ပထမဆုရသူ) ဟု ေျပာင္းလဲအမည္ခံသည္။ ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ စာေပတိုက္၏ ႏွစ္ပဲတန္ဝတၳဳေခတ္တြင္ ကေလာင္အမည္မခံဘဲ ဝတၳဳႏွစ္အုပ္ေရးခဲ့ဖူးသည္။
ပန္းခ်ီေက်ာင္းတြင္ ပန္းခ်ီပညာသင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၃၆ ခုႏွစ္မွ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္အထိ ပုဇြန္ေတာင္ ဆင္ဂါးေက်ာင္း၌ ပံုဆြဲဆရာ ဝင္လုပ္ခဲ့သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ပုဇြန္ေတာင္ေရေက်ာ္ရွိ ပန္းခ်ီကိုျမတ္ဆိုင္၏ ဖိုတိုလတ္ဓါတ္ပံုဆိုင္တြင္ ဝင္ေရာက္အလုပ္လုပ္ခဲ့ဖူးသည္။
ထိုစဥ္မွာပင္ ေရေက်ာ္ရွိ တကၠသိုလ္သမဝါယမမွ ဆရာခ်စ္ (ေခၚ) သခင္ခ်စ္ (ေနာင္ဗကပအတြင္းေရးမွဴး(က်ဆံုး) ႏွင့္ရင္းႏွီးၿပီး နဂါးနီဂ်ာ နယ္မွ အဆက္အသြယ္ရခဲ့သည္။ နဂါးနီဂ်ာနယ္တြင္ အေစာပိုင္း၌ ဝါးခယ္မလွေမာင္ကေလာင္အ မည္ခံယူ၍ ဝတၳဳတို၊ ေဆာင္းပါးမ်ား ေရး သားခဲ့သည္။ ေနာင္တြင္ ဘေဆြအမည္ခံ၍ ေရးသားခဲ့ရာ ထိုစဥ္တကၠသိုလ္မွ ကိုဗ ေဆြကလည္း “ဗေဆြ” အမည္ျဖင့္ ေရးသားေနေသာေၾကာင့္ ဘေဆြႏွစ္ေယာက္ အမည္ကြဲလြဲေစရန္ တကၠသိုလ္ဗေဆြက “ထားဝယ္ဗေဆြ” အမည္ခံယူ၍ သူကလည္း “ရန္ကုန္ဘေဆြ” အမည္ခံယူ ခဲ့သည္။
၁၉၃၉-၄၁ တို႔တြင္ နဂါးနီဂ်ာနယ္၌ အယ္ဒီတာအဖြဲ႕ဝင္ ျဖစ္လာသည္။ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းတြင္ ဖက္ဆစ္ဆန္႔က်င္ေရး ေျမေအာက္ ယူနစ္တာဝန္ခံတစ္ဦးအျဖစ္ ေမာ္လၿမိဳင္ကြၽန္း၊ ဘိုကေလး၊ က်ဳိက္လတ္၊ ဖ်ာပံု၊ ေဒးဒရဲအပါအဝင္ ဖ်ာပံုခရိုင္ ေျမေအာက္ေတာ္လွန္ေရးကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့သည္။ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီတြင္ ပါတီစည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးတာဝန္ကို ယူခဲ့ သည္။
ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ ႏိုင္ငံေရးဘဝျဖတ္သန္းမႈကိုေလ့လာၾကည့္ပါက ႏုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္မ်ားအတြက္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္မႈကိုေထာက္ ခံ ေသာ ေျပာက္က်ားေခါင္းေဆာင္ (Terrorist) ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
ရန္ကုန္ဘေဆြသည္ ဆရာမ်ား၏မိႈင္းသြင္းထားမႈေၾကာင့္ အဂၤလိပ္အလိုေတာ္ရိ နန္းရင္းဝန္ေဟာင္း ဂဠဳန္ဦးေစာအား ၾကည့္မရေပ။ ျမန္မာ့လြတ္လပ္ေရးႀကိဳးပမ္းမႈသမိုင္း၌ မလိုလားအပ္သူအျဖစ္ ျမင္လာသည္။ ဤသို႔ျဖင့္ ဗိုလ္ေနဝင္း၊ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီးတို႔၏ စည္းရံုးသိမ္းသြင္းမႈ ႏွင့္ အားေပးကူညီမႈေၾကာင့္ သူ၏ဇနီး မျမေသြး (လြတ္လပ္ေရးေမာ္ကြန္းဝင္ တတိယအဆင့္ရ) ႏွင့္ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးလက္ရင္း ရဲ ေဘာ္သံုးေလးဦးတို႔ႏွင့္ ဦးေစာလုပ္ၾကံေရးကို စတင္ခဲ့သည္။ ေရွးဦးစြာ ဗဟန္း (၃) လမ္းေန ယပက္လက္ လွေရႊႀကီး (ေနာင္ဗိုလ္ႀကီးေဟာင္း ယခုကြယ္လြန္) အကူအညီျဖင့္ ဂ်စ္ကားတစ္စီးလည္းေကာင္း၊ လက္နက္မ်ားဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း၊ ဗုိလ္ေအာင္ႀကီးတို႔ထံမွလည္းေကာင္း ရရွိခဲ့ သည္။ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ ႐ံုးတက္ ႐ံုးဆင္းခ်ိန္၊ စီးသည့္ကားအမ်ဳိးအစား၊ သြားလာတတ္သည့္ေနရာဌာန၊ အသံုးျပဳသည့္လမ္းေၾကာင္း၊ လံုျခံဳ ေရးရယူထားမႈ၊ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏ အိမ္အေျခအေနအေသးစိတ္ကို ႀကိဳတင္ေလ့လာထားရွိသည္။
အေကာင္အထည္ေဖာ္သည့္ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ စေနေန႔တြင္ ကားေရွ႕ခန္း၌ ယာဥ္ေမာင္း ကိုျမလိႈင္ႏွင့္ ရန္ကုန္ဘေဆြ၊ ကားေနာက္ခန္းတြင္ ရဲေဘာ္ဘတုတ္၊ ရဲေဘာ္ထြန္းခင္တို႔ လိုက္ပါလာသည္။ ကားကို အမိုးျဖဳတ္၍ စစ္စိမ္းေရာင္ေဆးသုတ္ကာ ကားေပၚ ပါလာသူအားလံုး ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ စစ္ယူနီေဖာင္းမ်ား ဝတ္ဆင္ထားၾကသည္။
ထိုေန႔က ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဗိုလ္ေအာင္ေက်ာ္လမ္းႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းေထာင့္ရွိ သူရိယသတင္းစာတိုက္ဆင္း၍ သူရိယသတင္းစာတိုက္ ေရွ႕ရွိ မ်ဳိးခ်စ္ပါတီရံုးခန္းသို႔ ေခတၱဝင္ခဲ့သည္။ ထို႔ေနာက္ အလံုလမ္းရွိ ဘုရင္ခံအိမ္ေတာ္၌ ဘုရင္ခံႏွင့္ ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြးကာ ေတာ္လွန္ေရး ပန္းျခံအနီး ဝိဇယရုပ္ရွင္ရံုအနီးရွိ ဓါတ္ဆီဆိုင္၌ ကားဆီျဖည့္သည္။ ဆီျဖည့္ေနစဥ္ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ မိမိကားေနာက္မွ တေလွ်ာက္လံုး လိုက္လာေသာဂ်စ္ကားကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ယင္းေနာက္ ေတာ္လွန္ေရးပန္းျခံအနီး ဆီဆိုင္မွတဆင့္ ေျမနီကုန္းအဝိုင္းႀကီးအလြန္ (ယခု အထက (၂) စမ္းေခ်ာင္းေက်ာင္း) ေရွ႕အနီး၌ ကားခ်င္းယွဥ္၍ ရန္ကုန္ဘေဆြႏွင့္အဖြဲ႕သည္ ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ရြယ္လွမ္းပစ္လိုက္ရာ ဦးေစာသည္ ေသနတ္စတင္ခ်ိန္ရြယ္စဥ္ကပင္ ေခါင္းကို ကားထဲငံု႔ခ်လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ က်ည္ဆံသည္ လူကိုမထိေသာ္လည္း ကားမွန္ကို ထိသြားသည္။ ကားမွန္ကြဲၿပီးလြင့္စင္လာေသာ မွန္စမ်ားေၾကာင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာ၏မ်က္စိကိုထိမွန္ကာ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးသို႔ တက္ေရာက္ ကုသခဲ့ရသည္။
ေသနတ္သမားမ်ားသည္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္ဝတ္စံုမ်ားဝတ္ဆင္ထားသည္ကို ျမင္ေတြ႕လိုက္ရသျဖင့္ ဂဠဳန္ဦးေစာသည္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း၏ လူမ်ားဟု ယူဆကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ေစခိုင္းခ်က္အရ သူ႔အား ႏိုင္ငံေရးအရ လုပ္ၾကံခဲ့သည္ဟု တသက္လံုးမွတ္ယူသြားခဲ့သည္။
ဤသို႔ ရန္ကုန္ဘေဆြႏွင့္ ဗိုလ္ေအာင္ႀကီး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္းတို႔၏ မဆင္မျခင္ မင္းမဲ့စ႐ိုက္ဆန္ဆန္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ခဲ့မႈေၾကာင့္ ခုတ္ရာတျခား၊ ရွရာတျခားျဖစ္ကာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းႏွင့္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားသည္ အၿငိဳးအေတးႀကီးေသာ ဦးေစာ၏လက္ခ်က္ျဖင့္ က်ဆံုးသြားခဲ့ရ သည္။
ရန္ကုန္ဘေဆြသည္ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားႏုိင္သူလည္း ျဖစ္သည္။ ျပည္တြင္းစစ္ကာလ ဗမာ့တပ္မေတာ္မွ ဗိုလ္မွဴးႀကီး ေမာင္ေမာင္ (ေနာင္ ဗိုလ္ မွဴးခ်ဳပ္) ႏွင့္အဖြဲ႕အား ကရင္လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕က ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္းခံေနရေသာ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေမာင္ေမာင္ႏွင့္အဖြဲ႕အား ကယ္တင္ရန္အ တြက္ ဗိုလ္မွဴးႀကီးေစာျမင့္၏ကြပ္ကဲမႈျဖင့္ ရန္ကုန္ဘေဆြႏွင့္အဖြဲ႕သည္ ရုတ္တရက္ ဝင္ေရာက္စီးနင္းတိုက္ခိုက္ၿပီး ျပည္လည္ကယ္ထုတ္ ႏိုင္ခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ဘေဆြသည္ စာေပအႏုပညာဝါသနာထံု၍ ေအာင္ျမင္ေသာစာေရးဆရာ ပန္းခ်ီဆရာတစ္ဦးလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ၁၉၄၆ ခုႏွစ္ တြင္ ျပဇာတ္နယ္သို႔ဝင္ေရာက္ စစ္ျပန္၊ စံထူး၊ ခဝဲပြင့္ခ်ိန္ စသည့္ တိုက္ခိုက္ေရးျပဇာတ္မ်ားကို ေနသူရိန္ရံု၌ တင္ဆက္ခဲ့သည္။
၁၉၄၅ ခုႏွစ္တြင္ ရုပ္ရွင္နယ္သို႔ ဝင္ေရာက္၍ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္တြင္ “မာန္” ရုပ္ရွင္ကို ရုိက္ကူးခဲ့သည္။ ၁၉၅၃ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ာနယ္ျပာ ဂ်ာနယ္ႏွင့္ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္တြင္ “မီးဒုတ္” ဂ်ာနယ္တို႔ကို ထုတ္ေဝခဲ့သည္။ ၁၉၅၆-၅၇ တြင္ နာဂေတာင္တန္း ေလ့လာေရးခရီးသြားေရာက္ခဲ့သည္။
၁၉၅၉-၆၀ တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးအသင္း၌ အမႈေဆာင္အဖြဲ႕ဝင္၊ ၁၉၆၀-၆၃ ခုႏွစ္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးဆရာ အသင္း ဒုတိယဥကၠ႒၊ ၁၉၆၃-၆၄ ဒုတိယႏွစ္ဝက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္းဥကၠ႒ တာဝန္တို႔ကို ယူခဲ့သည္။
ရန္ကုန္ဘေဆြ၏ ထင္ရွားေသာဝတၳဳမ်ားမွာ ခ်ီေလေသာ္လည္း(၁၉၆၃)၊ တိုက္ယူရသည့္ မ်က္ရည္တစ္ေပါက္ (၁၉၆၃)၊ နန္းဟာဗီး (၁၉၆၄)၊ ေသေသာ္မွသည္ေၾသာ္ေကာင္း၏ (၁၉၆၄)၊ သည္မိုးသည္ေလ (၁၉၆၄)၊ ေခတ္၏သားေကာင္ (၁၉၆၄)၊ ဆိုးေပ (၁၉၆၄)၊ ျမန္မာ ျပည္သား (၁၉၆၅)၊ ေရႊဝါျပည္ (၁၉၆၅)၊ အထီးက်န္၊ ျမင့္မိုရ္ကိုေခြၽပ်က္ေႂကြမည့္ ေယာက်္ား၊ စနစ္ေတြအတင္းေျပာင္းလဲမည္၊ ရဲေဘာ္တို႔ႏွင့္ အတူ၊ ဖက္ဆစ္သူရဲေတြပတ္လည္ဝိုင္း၍ စသည္တို႔ျဖစ္သည္။ ထို႔အျပင္ နဝေဒးတခန္းရပ္ျပဇာတ္၊ မင္းသားကိုႀကီးေကာင္းျပဇာတ္ စသည့္ ျပဇာတ္မ်ား၊ ခ်စ္ဇနီးသို႔အမည္ေဆးပညာေပး က်မ္း၊ စကားနက္၊ ပန္းသြင္သီကံုးေရးနည္းဖြဲ႕ခ်င္ေသာ္၊ စာေရးျခင္းအတတ္ စသည့္ စာေပ အေရးအသားဆုိင္ရာစာအုပ္မ်ား ေရးသားခဲ့သည္။ ဦးေသာ္ဇင္ႏွင့္ တြဲဖက္၍ “မိုးတိမ္တမန္”၊ “ေမဃဒူတ” သကၠတဝတၳဳတို႔ကိုလည္း ျမန္မာ ဘာသာသို႔ ျပန္ဆိုခဲ့သည္။ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံုသမုိင္း၊ ပန္းခ်ီအေျခခံသေဘာတရား၊ ေဗဒင္ပညာ စသည့္စာအုပ္မ်ားသည္ ယေန႔တိုင္ မ ထုတ္ေဝရေသးေပ။
၁၉၇၂ ခုႏွစ္တြင္ ထိုင္းႏိုင္ငံ၌ ဖြဲ႕စည္းခဲ့ေသာ ျပည္သူ႔ျပည္ခ်စ္ပါတီတြင္ ရန္ကုန္ဘေဆြသည္ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ေကာ္မတီဝင္အျဖစ္ ပါဝင္လႈပ္ရွား၍ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ အမိန္႔အမွတ္ (၂/၂၈၀) ထုတ္ျပန္ၿပီးေနာက္ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ (၁၀) ရက္ေန႔တြင္ ေကာ့ေသာင္း ၿမိဳ႕မွတဆင့္ အလင္းဝင္ေရာက္ခဲ့သည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ျပန္လည္ေရာက္ရွိၿပီးေနာက္ ပါတိတ္ပန္းခ်ီေရးဆြဲျခင္း၊ ေမာ္ဒန္ပန္းခ်ီေရးဆြဲျခင္းတို႔အပါအဝင္ အႏုပညာလုပ္ငန္းမ်ား လုပ္ ကိုင္ခဲ့သည္။
၁၉၈၀ ျပည့္ႏွစ္ ဇန္နဝါရီလတြင္ ရန္ကုန္ဘေဆြအား ႏုိင္ငံေတာ္ေကာင္စီက ႏိုင္ငံ့ဂုဏ္ရည္ (ပထမဆင့္) ဘြဲ႕ ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့သည္။
၁၉၈၆ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဖဆပလ တိုက္ခန္းေနအိမ္၌ ကြယ္လြန္ခဲ့သည္။ ကြယ္လြန္ခ်ိန္၌ ဇနီးေဒၚျမေသြးႏွင့္ သားသမီးမ်ား က်န္ရစ္ခဲ့သည္။

လြတ္လပ္ေရးဖခင္သဖြယ ္ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္ခဲ့သည့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း

ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးဆံုးခဲ့ေသာ 1945 ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာ Atlantic Charter အမိန္႔ျပန္တမ္းအရ အဂၤလိပ္ အစိုးရသည္ သူ႔၏ ကိုလိုနီႏုိင္ငံမ်ားအားလံုးကို လံုး၀လြတ္လပ္ေရး ေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ၿပီးျဖစ္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္ကိုလုိနီႏုိင္ငံမ်ားသည္ လြတ္လပ္ေရးကို အခ်ိန္တန္ရင္ မေတာင္းလည္း ရၿပီးသားအေျခအေနျဖစ္ခဲ့သည္။
ထုိကိစၥကိုႀကိဳတင္သိထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ လန္ဒန္သို႔ အျမန္ဆံုးသြားေရာက္ကာ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အက္တလီႏွင့္ အျမန္ဆံုးေတြ႕ဆံုကာ လြတ္လပ္ေရးကို ေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ ဒီေတာ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အက္တလီက ေျပာလုိက္သည္မွာ- (လြတ္လပ္ေရးကို မေတာင္းလည္းေပးဖုိ႔အစီအစဥ္ရွိပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ေတာင္တန္းေဒသ တိုင္းရင္းသားမ်ားကိုေတာ့ သူ႔တုိ႔ရဲ႕ ဆႏၵအတုိင္းပဲျဖစ္ေစရမယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ွဗမာေတြနဲ႔ အတူတူယူမယ္ဆုိုလည္းရတယ္။ သူတုိ႔ပဲသီးျခားယူမယ္ဆုိုလည္းရတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ဗမာေတြ တုိင္းရင္းသားေတြနဲ႔ အတူတူ လြတ္လပ္ေရးယူမယ္ဆုိရင္ တုိင္းရင္းသားေတြရဲ႕ ဆႏၵကိုေမးရမယ္။ သူ႔တုိ႔ ခင္ဗ်ားတုိ႔နဲ႔ အတူတူယူမယ္ဆုိရင္ေတာ့ လြတ္လပ္ေရးအတူတူယူမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတူညီခ်က္ကို စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ၿပီးျပန္လာျပပါ။) လုိ႔ေျပာလႊတ္လုိက္သည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းသည္ အျမန္ဆံုးျပည္ေတာ္ျပန္ၿပီး တုိင္းရင္းသားေတြကို ဗမာနဲ႔အတူတူလြတ္လပ္ေရးယူဖုိ႔ အမ်ိဳးမ်ိဳးျဖားေယာင္းစညး္ရံုးခဲ့ေလသည္။
1946 ခုႏွစ္ႏုိ၀င္ဘာလ (28) ရက္ေန႔မွာ ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕သ႔ို ေရာက္လာၿပီး ႏို၀င္ဘာလ (29) ရက္ေန႔မွာ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ ေတြ႕ဆံုစဥ္-(ခင္ဗ်ားတုိ႔ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ တုိးတက္ခ်င္ရင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဗမာေတြနဲ႔ အတူလြတ္လပ္ေရးယူရေအာင္၊ မတုိးတက္ခ်င္ရင္ေတာ့ အဂၤလိပ္ေျပာစကားကုိနားေထာင္ၾကပါ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကခ်င္ျပည္ကို ခင္ဗ်ားတုိ႔ကခ်င္ေတြသာ အုပ္ခ်ဳပ္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဗမာေတြ လာအုပ္ခ်ဳပ္မွာမဟုတ္ဘူး။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ေဒသကို ခင္ဗ်ားတုိ႔စိတ္တုိင္းက် ႀကိဳက္သလုိစီမံအုပ္ခ်ဳပ္ၾကပါ။ ဒါေပမယ့္ တစ္ျပည္လံုးနဲ႔ဆုိင္တဲ့ ကာကြယ္ေရး၊ ႏုိင္ငံျခားေရးႏွင့္ ဘ႑ေရးစသည့္ ကိစၥေတြကိုေတာ့ ကခ်င္၀န္ႀကီးမ်ားပါ၀င္တဲ့ ဗဟိုအစိုးရအဖြဲ႕က တုိင္ပင္ေဆာင္ရြက္ၾကပါလိမ့္မယ္။ ဘာသာေရးႏွင့္ ပါတ္သက္လုိ႔လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ဘာသာကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ယံုၾကည္ႏိုင္ပါတယ္။ စစ္တပ္နဲ႔ပါတ္သက္ရင္လည္း ခင္ဗ်ားတုိ႔ရဲ႕ ကခ်င္တပ္ကို သီးျခားတပ္ဖြဲ႕အေနနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းေပးမယ္၊ တန္းတူညီမွ်ေရးမွာလည္း ဗမာတစ္က်ပ္၊ ကခ်င္တစ္က်ပ္ အခြင့္အေရးရမယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ဗမာေတြကို မေကာင္းဘူးလုိ႔ထင္ရင္ လက္ေတြ႕ေပါင္းၾကည့္ပါ။ အခုေခတ္ဗမာေတြဟာ အရင္ေခတ္ဗမာေတြနဲ႔ မတူေတာ့ဘူးဆုိတာ ခင္ဗ်ားတုိ႔ယံုပါလုိ႔ေျပာခ်င္ပါတယ္) စသည္ျဖင့္ ကခ်င္ေတြကို စည္းရံုးသိမ္းသြင္းခဲ့သည္။ ကခ်င္ေတြကလညး္ လက္ေတြ႕မွာ ဘယ္လုိျဖစ္လာမလဲဆိုတာကို မစဥ္းစားဘဲ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ အေျပာမွာ ေရစုန္ေမ်ာခဲ့ ၾကရၿပီ။ တစ္ကယ္ဆိုရင္ အခ်ိဳ႕ေသာကခ်င္အမ်ိဳးသားမ်ားဟာ ဗမာေတြနဲ႔အတူတူ လြတ္လပ္ေရးရယူမႈကို သေဘာမတူခဲ့ၾကပါ။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက အဂၤလိပ္အစိုးရ၏ ေတာင္တန္းေဒသ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး H.N.C Stevenson သည္ 1946 ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (2-3) ရက္ေန႔မ်ားတြင္ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေတြ႕ဆံုၿပီး -(ခင္ဗ်ားတုိ႔ကခ်င္ေတြကို သီးျခားကခ်င္ျပည္သတ္မွတ္ေပးၿပီး သီးျခားလြတ္လပ္ေရးေပးဖုိ႔ စီစဥ္ေနပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ဗမာေခါင္းေဆာင္ေတြက ခင္ဗ်ားတု႔ိကခ်င္ေတြဟာ ဗမာေတြနဲ႔အတူတူပဲ လြတ္လပ္ေရးယူခ်င္ၾကတယ္။ ဗမာေတြနဲ႔ ခြဲမေနခ်င္ၾကဘူးဆုိၿပီး ကန္႔ကြက္ေျပာဆုိေနၾကေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ အဂၤလိပ္အစိုးရလည္း ဆံုးျဖတ္ရခက္ေနပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဒီေန႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အတူေရာက္လာတဲ့ ၿဗိတိသွ်ပါလီမန္ အထူးကိုယ္စားလွယ္မ်ားရဲ႕ ေရွ႕ေမွာက္မွာ သီးျခားကခ်င္ျပည္ကို လုိခ်င္ပါတယ္။ သီးျခားလြတ္လပ္ေရးကို ရယူခ်င္ပါတယ္လုိ႔ တစ္သံထဲေျပာ ၾကပါ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကခ်င္ေတြ လုိအပ္ေနတဲ့ ပညာရပ္ေတြအမ်ိဳးမ်ိဳးကိုလည္း သင္ၾကားေပးသြားမွာျဖစ္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးပညာေတြ ေဆးပညာေတြလည္းပါတယ္။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ ဗမာေတြနဲ႔အတူတူ လြတ္လပ္ေရးယူသြားရင္ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကခ်င္ေတြထက္ ပိုမုိတတ္ကၽြမ္းတဲ့ လူဦးေရလညး္ပိုမ်ားတဲ့ ဗမာေတြက ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္း၀ါး မ်ိဳသြားလိမ့္မယ္။ ဗမာနဲ႔အတူတူလြတ္လပ္ေရး မယူခ်င္ၾကပါနဲ႔လုိ႔ တိုက္တြန္းေျပာခ်င္ပါတယ္) စသည္ျဖင့္ အႀကံျပဳေျပာၾကားခဲ့တဲ့စကားေတြကို ကခ်င္လူမ်ိဳးေတြ ဒီေန႔ဒီအခ်ိန္မွာ နားလည္သေဘာေပါက္ၾကေပမဲ့ ေနာက္က်ခဲ့ ၿပီေလ။ ေနာက္ေၾကာင္းျပန္လွည့္သြားလုိ႔မွ မရေတာ့တာ။
အဲဒီလုိ အဂၤလိပ္ ေတာင္တန္းေဒသအုပ္ခ်ဳပ္ေရးမွဴး စတီဗင္ဆင္ ေျပာတဲ့စကားကို အဓိကဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္ေျပာဆုိသူသည္ ဆမားဒူ၀ါဆင္၀ါးေနာ္ ျဖစ္ခဲ့သည္လုိ႔ ေျပာၾကပါတယ္။ ဘာျဖစ္လုိ႔လဲဆုိေတာ့ သူ႔ရဲ႕ဖခင္ ဆမားဒူ၀ါဂြမ္ဆုိင္းလီဟာ အဂၤလိပ္ေတြကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္တုိက္ခိုက္တဲ့ တုိက္ပြဲမွာက်ဆံုးသြားခဲ့လုိ႔ အဂၤလိပ္ေတြ ဘယ္ေလာက္မွန္တဲ့ ေစတနာစကားပဲေျပာေျပာ သူ႔နားမွာမ၀င္ေတာ့ေပ။ သူ႔ဘက္က စဥ္းစားၾကည့္ေပးမယ္ဆုိရင္ေတာ့ သဘာ၀က်ပါတယ္ေလ။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗမာေတြေရာ ကခ်င္ေတြပါ အဂၤလိပ္အစိုးရရဲ႕ ကၽြန္သဖြယ္ျဖစ္ေနၾကေတာ့ ကၽြန္အခ်င္းခ်င္းစည္းရံုးတဲ့စကားကိုမွ အဟုတ္ထင္ခဲ့ၾကတာ သဘာ၀က်ပါတယ္။ ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးၿပီးေနာက္ ကိုလုိနီႏုိင္ငံမ်ားကို လြတ္လပ္ေရးေပးဖုိ႔ အဂၤလိပ္အစိုးရမွာ အစီအစဥ္ရွိမရွိဆိုတာကို ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေတြမွ ႀကိဳမသိခဲ့ၾကတာ။ သိသူေဖာ္စား၊ မသိသူေက်ာ္သြားဆုိသလုိေပါ့။ အဲဒီလုိနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ရွမ္းနဲ႔ ခ်င္းေတြကိုလည္း ကခ်င္ေတြကိုစည္းရံုးသလုိ စည္းရံုးခဲ့တယ္။ ရွမ္းကိုက်ေတာ့ သူ႔ရဲ႕တပည့္ေက်ာ္ ဦးထြန္းလွဆုိသူကိုေစလႊတ္ၿပီး စည္းရံုးခုိင္းခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ ရွမ္းေတြက ဗမာနဲ႔အတူတူ လြတ္လပ္ေရးယူဖုိ႔ကို သေဘာမတူခဲ့ၾကပါ။ သို႔ေသာ္ 5.2.1947 ရက္ေန႔မွာ ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္ ပင္လံုၿမိဳ႕သို႔သြားေရာက္ၿပီး ဗမာနဲ႔အတူတူ လြတ္လပ္ေရးယူရန္၊ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ ကခ်င္ႏွင့္ ရွမ္းသီးျခားျပည္နယ္မ်ားပါ၀င္သည့္ ျပည္ေထာင္စုကို ဖြဲ႕စည္းသြားဖုိ႔ရန္ႏွင့္ ျပည္ေထာင္စုမွခြဲထြက္လုိက ခြဲထြက္သြားၾကရန္ စည္းရံုးေျပာဆုိခဲ့လုိ႔ 6.2.1947 ရက္ေန႔မွာ ရွမ္းေခါင္းေဆာင္မ်ားသည္လည္း ဗမာနဲ႔အတူတူ လြတ္လပ္ေရးရယူဖုိ႔ကို သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။ 6.2.1947 ရက္ေန႔ညေနပိုင္းတြင္ ခ်င္းေခါင္းေဆာင္မ်ားလည္း ေရာက္ရွိလာၿပီး ကခ်င္နဲ႔ ရွမ္း သေဘာတူသလုိ ဗမာေတြနဲ႔ လြတ္လပ္ေရးအတူတူရယူဖုိ႔ကို သေဘာတူခဲ့ၾကသည္။
8.2.1947 ရက္ေန႔တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ပင္လံုသို႔ေရာက္ရွိလာၿပီး 9-10-11 သံုးရက္တုိင္တုိင္ အႀကိတ္အနယ္ ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္ၾကၿပီး 12.2.1947 ရက္ေန႔မွာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏို္င္ငံလုိ႔ေခၚဆုိမည့္ ႏုိင္ငံႀကီးတစ္ႏုိင္ငံ ျဖစ္ေပၚလာရန္အတြက္ သမုိင္း၀င္ ပင္လံုစာခ်ဳပ္ကို ခ်ဳပ္ဆုိခဲ့ၾကသည္။ ထုိစာခ်ဳပ္ေၾကာင့္ အဂၤလိပ္အစိုးရသည္ တုိင္းရင္းသားမ်ားကိုလည္း ဗမာမ်ားႏွင့္အတူ လြတ္လပ္ေရးကို ေပးခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။
ထုိျဖစ္ရပ္မ်ားကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေၾကာင့္ လြတ္လပ္ေရးရခဲ့တာမဟုတ္ဘဲ ဗမာမ်ားကို လြတ္လပ္ေရးေပးသလုိ တိုင္းရင္းသားမ်ားကိုလည္း သီးျခားလြတ္လပ္ေရးေတြေပးဖုိ႔ အစီအစဥ္ရွိခဲ့ေၾကာင္း၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆုိသူက သူ႔ကိုပဲႏိုင္ငံရဲ႕ ကယ္တင္ရွင္ႀကီးသဖြယ္ သတ္မွတ္ၾကပါေစဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ လူလည္လုပ္ၿပီး မင္းသားလုပ္သြားခဲ့လုိ႔ ဒီေန႔ တုိင္းရင္းသားမ်ားခမ်ာ အဖိႏွိပ္ခံဘ၀ဆီသို႔ ေရာက္ေနခဲ့ရတာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ဒါ့ေၾကာင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုသူသည္ အမွန္တစ္ကယ္ လြတ္လပ္ေရးေခါင္းေဆာင္ ဖခင္ႀကီးျဖစ္သည္ဟု အသိအမွတ္ျပဳေခၚဆိုဖုိ႔ရန္ စဥ္းစားစရာျဖစ္ေနေၾကာင္းႏွင့္ ယခုတင္ျပခ်က္မ်ားသည္ ဘယ္သူ႔ကိုမွရည္ရြယ္ျခင္းမဟုတ္ဘဲ သမုိင္းျဖစ္ရပ္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္လုိက္ျခင္းသာလွ်င္ ျဖစ္ပါေၾကာင္း ေျပာၾကားလုိပါတယ္။
ျပည္သူ႔တမန္

Madeleine Albright's Speech in Burmese_ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၃

မယ္ဒလင္း ေအာဘ႐ိုက္၏ မိန္႔ခြန္း

(ေပးေဝရန္ ျပင္ဆင္ထားသည့္အတိုင္း)

ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၃

မဂၤလာပါ။ မဂၤလာေန႔လယ္ခင္းပါ။ ကၽြန္မဒီကုိျပန္လာခြင့္ရတဲ့အတြက္ ေက်နပ္မိၿပီး အခုလို ကၽြန္မကို လူႀကီးမင္းတို႔ တိုင္းျပည္ကႀကိဳဆိုတဲ့အတြက္ေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္စကားေျပာလိုပါတယ္။

ဒီအခမ္းအနားကို က်င္းပခြင့္ေပးတဲ့ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ေဒါက္တာ တင္ထြန္းနဲ႔ ဝန္ထမ္းေတြ ကိုလည္း သူတို႔ရဲ႕ လႈိက္လွဲမႈအတြက္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သံအမတ္ႀကီး မစ္ခ်ဲလ္နဲ႔ အေမရိကန္သံ႐ံုးကသူ႔ရဲ႕ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ေတြကိုလည္း သူတို႔ရဲ႕ အကူအညီ ေတြ၊ အားေပးမႈေတြေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာလိုပါတယ္။ ၿပီးေတာ့ သံအမတ္ႀကီး မစ္ခ်ဲလ္ရဲ႕ အဖြင့္ မိတ္ဆက္စကား အတြက္လည္း ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။

သံအမတ္ႀကီး မစ္ခ်ဲလ္က ကၽြန္မတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕အထူးခၽြန္ဆံုးသံတမန္တစ္ေယာက္ပါ။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း ဒီလို စိတ္လႈပ္ရွားစရာေကာင္းတဲ့အခ်ိန္မွာဒီေနရာမွာ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ဖို႔ သူ႔ကို သမၼတ ဘားရက္ အိုဘားမားက တာဝန္အပ္ႏွင္းတာျဖစ္ပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ သံ႐ံုးက အကူအညီေပးတဲ့အတြက္ေက်းဇူးတင္ေပမဲ့ ဒီကေန႔ေျပာမယ့္ ကၽြန္မရဲ႕ အေတြးအျမင္ ေတြက ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္သက္သက္သာျဖစ္တယ္လို႔ႀကိဳတင္ရွင္းျပပါရေစ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု ဒါမွမဟုတ္ တျခားသူတစ္ဦးတစ္ေယာက္ရဲ႕ တရားဝင္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ကၽြန္မလာခဲ့တာမဟုတ္ပါဘူး။

ကၽြန္မ ဒီတိုုင္းျပည္ကုိ လြန္ခဲ့တဲ့သံုးရက္က ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရာက္ကတည္းက ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ ရန္ကုန္ မွာရွိတဲ့ သင္တို႔ရဲ႕ အစိုးရအဖြဲ႕ကကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြက ကိုယ္စားလွယ္ေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္က ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔အရပ္ဘက္လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမ်ားစြာက ကိုယ္စားလွယ္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခြင့္ရခဲ့ ပါတယ္။

ကၽြန္မကို ပ်ဴပ်ဴငွာငွာ ႀကိဳဆိုတာနဲ႔ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်း ဆက္ဆံတာေတြအတြက္ မ်ားစြာတန္ဖုိးထား ပါတယ္။

ကၽြန္မ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကို ျပန္ေရာက္တဲ့အခါမွာသင္တို႔ တိုင္းျပည္ဟာ လွပတဲ့တိုင္းျပည္ျဖစ္႐ံု သာမက စြမ္းအားအျပည့္နဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြကိုလုပ္ကိုင္ေနၿပီး ႏိုင္ငံတကာအသိုက္အဝန္းမွာ ေနရာမွန္ကို ျပန္ရဖို႔ ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔တိုင္းျပည္ျဖစ္တယ္လို႔ တျခားသူေတြကို ကၽြန္မသတင္းစကားပါးဦး မွာပါ။

လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ ႏွစ္နီးပါးတုန္းက ကၽြန္မဒီကို ပထမဆံုးေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနဟာ အခုနဲ႔ လံုးဝမတူပါဘူး။

အဲဒီတုန္းက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ကိုယ္စားလွယ္တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ ကၽြန္မလာခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရနဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမုိကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္တို႔နဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။ သူက ကမာၻတစ္လႊားမွာ ေလးစားခံရၿပီး သူ႔နာမည္ကိုသင္တို႔ေကာင္းေကာင္းသိၾကပါတယ္။  

အဲဒီလို လာေရာက္ခြင့္ရတဲ့အတြက္ ကၽြန္မ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြၾကားမွာ တင္းမာမႈရွိေနတာကို သတိထားမိခဲ့ပါတယ္။

လြတ္လပ္မႈအစား အေၾကာက္တရားပဲ ရွိခဲ့တယ္။ပညာေရးအစား ၿခိမ္းေျခာက္မႈပဲ ရွိခဲ့တယ္။ တိုးတက္မႈ အစား တျခားတိုင္းျပည္ေတြ ေရွ႕ကိုခ်ီတက္ေနခ်ိန္မွာ တိုင္းျပည္က ေနာက္ျပန္ဆြဲေနခဲ့တယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ကၽြန္မေတြ႕ဆံုခဲ့စဥ္ကျပည္သူေတြရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို ေလးစားတဲ့ အစုိးရတစ္ရပ္ ကို သူလိုလားတယ္လို႔ ကၽြန္မကို ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။

ေၾကကြဲစရာေကာင္းစြာပဲ သူနဲ႔ တျခားဒီမိုကရက္ေတြရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြဟာ အဲဒီႏွစ္ ဒါမွမဟုတ္ ေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ အေကာင္အထည္ေပၚမလာခဲ့ပါဘူး။

အက်ဳိးဆက္အားျဖင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔သင္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား ဆက္ဆံေရးမွာ ခက္ခဲလာပါတယ္။ အေထာက္အပံ့ေတြကို ရပ္ဆိုင္းထားရင္ေျပာင္းလဲမႈျပဳလုပ္ဖို႔အတြက္ အေထာက္အကူျပဳလိမ့္ မယ္လို႔ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုက မွတ္ယူခဲ့ပါတယ္။

လူအမ်ားက အရပ္ဘက္လြတ္လပ္ေရးနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ဆက္ၿပီး ေထာက္ခံအားေပးခဲ့တာကို ကၽြန္မတို႔တစ္ေတြ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက ေလးစားအားက်စြာနဲ႔ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့ပါတယ္။

ဒီကလူေတြ ဘယ္သူမွ ဖိႏွိပ္မႈအေျခအေနကေနမလြတ္ေျမာက္ႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကို ဘဝရွင္သန္ေရးလမ္းေၾကာင္းအျဖစ္သင္တို႔လက္မခံဘဲ ျငင္းဆန္ခဲ့ပါတယ္။

သင္တို႔ရဲ႕ ရဲစြမ္းသတၱိေၾကာင့္ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာသမၼတအသစ္တစ္ဦးက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လမ္းစကို ဖြင့္ေပးခဲ့ၿပီး ဒီေျမကို အေမွာင္က်ေစခဲ့တဲ့မူဝါဒေတြကို ဖယ္ရွားေပးခဲ့ပါတယ္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးေတြ ေပၚေပါက္ဖို႔အခ်ိန္လင့္ခဲ့တာ အေတာ္ၾကာခဲ့ၿပီဆိုေပမဲ့ ဒါေတြက လိုအပ္သလို အေရးလည္းႀကီးပါတယ္။

ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းစဥ္ေတြမွာႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအမ်ားအျပားကို လႊတ္ေပးတာ၊ ဆင္ဆာျဖတ္ ေတာက္တာကို ေလွ်ာ့ခ်ေပးတာ၊ပိုမိုအသက္ဝင္တဲ့ စီးပြားေရးအေျခအေနကို ဖန္တီးေပးတာ၊ အဓိပၸါယ္ျပည့္ဝတဲ့ ပါလီမန္ေရြးေကာက္ပြဲေတြက်င္းပေပးတာနဲ႔ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္မွာ ေနာက္ထပ္ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပဖို႔ စီစဥ္တာေတြ ပါဝင္ ပါတယ္။

ဒီလုပ္ငန္းေတြေၾကာင့္ ဒီမွာအက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိသလိုႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာလည္း သင္တို႔တိုင္းျပည္ကို ဘယ္လိုျမင္သလဲဆိုတဲ့ အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈရွိပါတယ္။

ကုန္သြယ္ေရးနဲ႔ အကူအညီေပးေရးအေပၚထားရွိတဲ့ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြကို ေျဖေလွ်ာ့ေပးခဲ့ပါၿပီ။

သံအမတ္ေတြလည္း အျပန္အလွန္ထားရွိပါၿပီ။

ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမယ့္သူေတြကလည္းတိုင္းျပည္ထဲလာဖို႔ တာဆူေနၾကပါၿပီ။

၂၀၁၄ မွာဆိုရင္ အေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားအသင္းဥကၠ႒ရာထူးကို သင္တို႔အစိုးရက ထမ္းေဆာင္ဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

ၿပီးေတာ့ သမၼတအိုဘားမားအပါအဝင္ အဆင့္ျမင့္ဧည့္သည္ေတြကလည္းသင္တို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ သင္တို႔ဆီ အားေပးကူညီမႈနဲ႔ ခ်စ္ၾကည္ေရးသတင္းစကားကို ပါးေပးၿပီးျဖစ္ပါတယ္။

ကုန္ခဲ့တဲ့လကဆိုရင္ သမၼတဦးသိန္းစိန္ဟာႏွစ္ေပါင္း ၅၀ အတြင္းမွာ သင္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ အႀကီးအကဲ တစ္ေယာက္ရဲ႕ ပထမဆံုးတရားဝင္ခရီးစဥ္အျဖစ္ဝါရွင္တန္ကို လာေရာက္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီအခ်ိန္ ရန္ကုန္နဲ႔ တိုင္းျပည္တစ္လႊားမွာေတာ့လက္ရွိအေျခအေနကေန ဘယ္လိုေရွ႕ဆက္ၾကမလဲ ဆိုတာကို သက္ဝင္စြာ ျငင္းခံုေနၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြကဦးေဆာင္စီစဥ္ၾကပါတယ္။ ေထာက္ခံအားေပးသူ အဖြဲ႕ေတြလည္း ဖြဲ႕စည္းေဆာင္ရြက္ၾကပါတယ္။

အတိတ္တစ္ခ်ိန္တုန္းက သင္တို႔ရဲ႕ အဆင့္ျမင့္ပညာေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြကလူငယ္ေတြ ဒီေလာကႀကီး ထဲမွာ ေကာင္းေကာင္းရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးတာမွာ အေရးႀကီးတဲ့အခန္းက႑ကေနဘယ္လိုပါဝင္ခဲ့ သလဲဆိုတာကို  ဒီတကၠသိုလ္ရဲ႕အဆင္အျပင္က ကၽြန္မကို သတိေပးေနပါတယ္။

အစိုးရတာဝန္နဲ႔ အမ်ဳိးသားဒီမိုကေရစီအင္စတီက်ဳရဲ႕ဥကၠ႒အျဖစ္ ကၽြန္မ တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ တစ္ေလွ်ာက္ အာဏာရွင္စနစ္ကေန ဒီမိုကေရစီစနစ္ကူးေျပာင္းလာတဲ့ ႏိုင္ငံအမ်ားႀကီးကို ကၽြန္မေတြ႕ဖူးပါတယ္။

အသြင္ကူးေျပာင္းမႈတိုင္းက တစ္မူထူးျခားၾကေပမဲ့သူတို႔မွာ တူညီတဲ့ အပိုင္းေတြရွိၾကပါတယ္။

အဲဒီထဲက အေရးအႀကီးဆံုးနဲ႔ မၾကာခဏဆိုသလိုအခက္အခဲဆံုးအပိုင္းက စိတ္ရွည္သည္းခံဖို႔ လိုတယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။

အျပင္လူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ေတာ့ အႀကံျပဳတာလြယ္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ စိတ္မရွည္တဲ့ ေမးခြန္းေတြ ေမးျမန္း တာကို တားျမစ္ထားတာ ႏွစ္ေပါင္း ၂၀ ၾကာခဲ့ေတာ့ဒီကိစၥက သိပ္ေတာ့ မလြယ္ကူလွပါဘူး။

ဥပမာအားျဖင့္ ဘာ့ေၾကာင့္ မိသားစုအမ်ားအျပားဟာေက်ာင္းေကာင္းေကာင္းမတက္ရတာလဲနဲ႔ ေကာင္းမြန္တဲ့ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈေတြကို မရၾကရတာလဲ။

ဘာ့ေၾကာင့္ ေက်းရြာအမ်ားမွာ ပိုေကာင္းတဲ့လမ္းေတြ၊ပိုၿပီးသန္႔ရွင္းတဲ့ေသာက္သံုးေရေတြကို လိုအပ္ ေနေသးတာလဲ။

ဘာ့ေၾကာင့္ ဆင္းရဲခ်မ္းသာကြာဟမႈက ႀကီးမားစြာရွိေနရေသးတာလဲ။

သူတို႔က်ဴးလြန္ခဲ့တာေၾကာင့္မဟုတ္ဘဲသူတို႔ယံုၾကည္မႈေၾကာင့္ဆိုတဲ့အခ်က္ေၾကာင့္ သင္တို႔ရဲ႕ ျပည္သူ အခ်ဳိ႕ဟာ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာဘာ့ေၾကာင့္ ရွိေနၾကေသးတာလဲ။

အခုေျပာခဲ့တာေတြအျပင္ အလုပ္အကိုင္သစ္ေတြေကာဘယ္မွာလဲ။

သင္တို႔အခ်ိန္အၾကာႀကီး ေစာင့္ခဲ့ရတယ္လို႔ခံစားေကာင္းခံစားမိပါမယ္။ ဒါေပမဲ့ အတိအက်ေျပာရရင္ သင္တို႔ရဲ႕ လြတ္လပ္ခြင့္ကို ျငင္းပယ္ခံခဲ့ရတဲ့အတြက္မူလအေျခအေနဆီျပန္ေရာက္ဖို႔ စိန္ေခၚခ်က္က ႀကီးမားၿပီး စိတ္ရွည္သည္းခံဖို႔ လိုအပ္ခ်က္ကမေရွာင္လႊဲႏိုင္ပါဘူး။

စိတ္မေကာင္းစရာကေတာ့ လူသားေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေျခခံအေဆာက္အအံုေတြမွာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံဖို႔ ဆယ္စုႏွစ္ ႏွစ္စုစာ အားနည္းခဲ့တာကို ေထမိဖို႔အခ်ိန္ယူရဦးမွာပါ။

ဒီမိုကရက္တစ္အင္စတီက်ဴးရွင္းေတြကိုတည္ေဆာက္ဖို႔၊ ေကာင္းေကာင္းအလုပ္လုပ္တဲ့ လႊတ္ေတာ္တစ္ရပ္ ဖန္တီးဖို႔၊ တရား႐ံုးေတြ တရားမွ်တဖို႔နဲ႔လူေတြကို အႏၲရာယ္မျပဳဘဲကာကြယ္ေပးမယ့္ လံုၿခံဳေရးတပ္ဖြဲ႕ျဖစ္လာဖို႔ အခ်ိန္ယူရပါမယ္။

စီးပြားေရး၊ အခြန္ေကာက္ခံမႈစနစ္၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ေျမယာျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး၊ က်န္းမာေရးေစာင့္ေရွာက္မႈ၊ ပတ္ဝန္းက်င္ထိန္းသိမ္းေရးနဲ႔အမ်ားျပည္သူဝန္ေဆာင္မႈလုပ္ငန္းေတြကို ထိန္းခ်ဳပ္ျခင္းစတဲ့ကိစၥေတြမွာ ထိေရာက္တဲ့ မူဝါဒေတြေရးဆြဲအတည္ျပဳဖို႔ အခ်ိန္ယူရပါမယ္။

ဒါေပမဲ့ အေရးအႀကီးဆံုးနဲ႔ အခ်ိန္အယူရဆံုးကေတာ့သံသယေတြေနရာမွာ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ရတာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

လႊတ္ေတာ္နဲ႔ သမၼတၾကား၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ားၾကားနဲ႔ျပည္သူေတြနဲ႔ စစ္တပ္အပါအဝင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အဖြဲ႕အစည္းေတြၾကားမွာ ယံုၾကည္မႈမရွိဘဲ ေအာင္ျမင္တဲ့ဒီမိုကေရစီစနစ္တစ္ရပ္ ျဖစ္မလာႏိုင္ပါဘူး။

ယံုၾကည္မႈမရွိရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာကိုကၽြန္မတို႔အားလံုးသိပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ကိုယ္တုိင္ ျမင္ေတြ႕ခဲ့ၿပီးျဖစ္လို႔ပါပဲ။

ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့တယ္၊လြတ္လပ္စြာ ေျပာဆိုခြင့္ကို ရာဇဝတ္မႈသဖြယ္ ဆက္ဆံ ခဲ့တယ္၊ လူနည္းစုအုပ္စုေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တယ္၊ဆရာ၊ ဆရာမေတြကို အမွန္တရားအစား အလိမ္အညာေတြကို သင္ၾကားေစခဲ့တယ္၊ ၿပီးေတာ့ အာဏာရွိသူေတြကအာဏာကို အလြဲသံုးၿပီး တိုင္းျပည္ဘ႑ာနဲ႔ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ ႂကြယ္ဝေအာင္ လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။

စစ္မွန္တဲ့ ဒီမိုကရက္တစ္စနစ္မွာေတာ့ေခါင္းေဆာင္ေတြက ႏိုင္ငံသားေတြအတြက္ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ တာဝန္ရွိပါတယ္၊ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ေတြကိုအရပ္သားက ထိန္းခ်ဳပ္ရပါမယ္၊ ဘယ္ပါတီက အင္အားႀကီး ျဖစ္ေနပါေစ အတိုက္အခံရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကိုေစာင့္ေရွာက္ေပးရပါမယ္။

ဒီလို စနစ္တစ္ခုရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲမွာႏိုင္သူေတြ၊ ႐ႈံးသူေတြရွိေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ျမင္ဖို႔၊ အေထာက္ အကူျဖစ္ေစဖို႔ အားလံုးမွာခံစားခြင့္နဲ႔ တာဝန္ေတြရွိပါတယ္။

ဒီလို စနစ္တစ္ခုမွာ ယံုၾကည္မႈက ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လည္း ဒီယံုၾကည္မႈက လြယ္ကူမယ္လို႔မဆိုလိုပါဘူး။

ဘယ္အသိုက္အဝန္းမွာမဆို အထူးသျဖင့္ ဒီမိုကေရစီအတြက္အဓိကစိန္ေခၚမႈတစ္ခုက မတူညီတဲ့ တိုင္းရင္းသား၊ ကိုးကြယ္ရာဘာသာနဲ႔ ဘာသာစကားေတြဟာ စည္းလံုးညီညႊတ္မႈအတြက္အေျခခံအုတ္ခ်ပ္ေတြ ျဖစ္ၿပီး အတားအဆီးေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာကို ေသခ်ာေစဖို႔လိုပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုလိုပဲ သင္တို႔တိုင္းျပည္ကတိုင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားစြာနဲ႔ ဘာသာေပါင္းစံုတို႔ရဲ႕ ဌာနီပါ။

အေမရိကလိုပဲ သည္းခံမႈကင္းမဲ့ျခင္း၊အၾကမ္းဖက္ျခင္း မျဖစ္ပြားေအာင္ ကာကြယ္ဖုိ႔ တစ္ခါတရံ ႀကိဳးပမ္း ရမွာပါ။

ႏိုင္ငံနယ္နိမိတ္အတြင္းမွာရွိတဲ့သူတိုင္းသိကၡာရွိရွိ၊ ေလးေလးစားစားနဲ႔ တရားဥပေဒနဲ႔အညီ ညီတူညီမွ် ဆက္ဆံခံရမယ္ဆိုတာကို ေသခ်ာေစျခင္းကတိုးတက္မႈရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းပဲျဖစ္ပါတယ္။

ကုန္ခဲ့တဲ့ ေျခာက္လက သမၼတ အိုဘားမားဒီတကၠသိုလ္ကိုလာခဲ့စဥ္က “ဘယ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမဆို အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးမပါဘဲမေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး” လို႔ ေျပာခဲ့ပါတယ္။

ပါဝင္သူအားလံုးဟာ တျခားသူေတြရဲ႕ အျမင္ကိုနားလည္ဖို႔ လိုသလို ညႇိႏိႈင္းဖို႔လည္းလိုပါတယ္။ သေဘာ ကေတာ့ ပါဝင္သူအားလံုးဟာ လြတ္လပ္စြာေျပာဆိုခြင့္ရွိၿပီး နားေထာင္ဖို႔လည္းတာဝန္ရွိပါတယ္။

အျငင္းပြားမႈေတြကို ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ဒီမိုကေရစီနည္းလမ္းက် ေျဖရွင္းဖို႔တြက္ ဉာဏ္ပညာလိုအပ္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့မလိုမုန္းထားျခင္း၊ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ဒါမွမဟုတ္ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္း အေထာက္အထားတစ္စံုတစ္ရာကို လူမႈေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးက႑တိုင္းက ေခါင္းေဆာင္တိုင္းက အတူတကြဆန္႔က်င္ဖို႔လည္း လိုအပ္ပါတယ္။

မွန္ကန္စြာေတြးေခၚ၊ ေျပာဆို၊ ကိုးကြယ္ခြင့္ကို ကၽြန္မတို႔ တစ္ဦးခ်င္းအတြက္ကၽြန္မတို႔ကိုယ္တုိင္ လိုလား ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီဆႏၵက ဒီမိုကေရစီကုိ သက္ဝင္ေစတာေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။

တျခားသူေတြရဲ႕အခြင့္အေရးေတြကို ေလးစားတဲ့ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ သႏၷိ႒ာန္နဲ႔ ဒီအခြင့္အေရးေတြကိုအျပည့္အဝနဲ႔ မွ်မွ်တတ ေစာင့္ေရွာက္ထိန္းသိမ္းေပးမယ့္ အစိုးရတစ္ရပ္ေပၚမွာဒီမိုကေရစီက တည္မွီေနပါတယ္။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာဆိုရင္ဒီစည္းမ်ဥ္းေတြကို ကၽြန္မတို႔ လက္ခံယံုၾကည္ေပမဲ့ အၿမဲတေစေတာ့ မသက္ေရာက္ခဲ့ပါဘူး။

တစ္ခ်ိန္တုန္းကဆိုရင္သူ႔ရဲ႕ အသားေရာင္ေၾကာင့္ သမၼတအိုဘားမားကို မဲေပးခြင့္မေပးခဲ့တဲ့ကာလမ်ဳိး ရွိခဲ့သလိုကၽြန္မရဲ႕လိင္ေၾကာင့္လည္း ကၽြန္မကို မဲေပးခြင့္မျပဳခဲ့တဲ့ ကာလေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။

ဘာသာေရးအရ လူနည္းစုျဖစ္သူေတြကိုႏွိပ္ကြပ္တဲ့ အခ်ိန္ကာလ၊ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ အသားအေရာင္ခဲြျခားမႈ အခ်ိန္ကာလနဲ႔ ေက်းကၽြန္ခြဲဲျခားဆက္ဆံမႈေၾကာင့္ကာလရွည္ၾကာျဖစ္ပြားခဲ့ၿပီး ေသြးစြန္းခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ကာလ တို႔ကို အေမရိကမွာႀကံဳေတြ႕ခဲ့ဖူးပါတယ္။

အခက္အခဲေတြၾကားမွာအေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု လြတ္ေျမာက္ၿပီး ရွင္သန္လာတာဟာ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ အမွားေတြကေနကၽြန္မတို႔ သင္ယူႏိုင္ခဲ့ၿပီး ဒီမိုကေရစီရဲ႕ ကတိကဝတ္ေတြျဖစ္တဲ့တူညီတဲ့အခြင့္အေရးနဲ႔ အခြင့္အလမ္းေတြနဲ႔အညီ ေနထိုင္ႏိုင္ေအာင္ကၽြန္မတို႔ႀကိဳးစားခဲ့တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါ။

သင္တို႔ရဲ႕အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံဟာလည္း အထင္ႀကီးစရာေကာင္းၿပီးႀကံ့ႀကံ့ခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီကို ခ်ီတက္ရာမွာ မတူကြဲျပားတာေတြကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ေက်ာ္လႊားႏိုင္ခဲ့တဲ့ ေနာက္ႏိုင္ငံတစ္ခုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

အေနာက္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္လည္း ေတာင္အာဖရိကႏိုင္ငံဆိုရင္ လူမ်ဳိးေရးခြဲျခားမႈစနစ္ကေန ေရြးခ်ယ္တင္ေျမႇာက္တဲ့ အစိုးရစနစ္ဆီ အံ့ၾသဖြယ္အသြင္ကူးေျပာင္းႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

ဥေရာပအလယ္ပိုင္းမွာဆိုရင္လည္းကြန္ျမဴနစ္စနစ္ေၾကာင့္ ႏွစ္ေပါင္း ၄၀ ေနာက္က်ေနခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ ေတြဟာျပန္လည္ရွင္သန္ၿပီး ႀကီးမားေအာင္ျမင္လာခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမဲ့လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၈ႏွစ္က ကၽြန္မ ရန္ကုန္ကို ေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သင္တို႔ရဲ႕စစ္တပ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက သူတို႔ရဲ႕ အာဏာရွင္စနစ္သာ ထိပ္ပိုင္းမွာ ခိုင္ခိုင္မာမာမရွိခဲ့ရင္ သင္တို႔ရဲ႕ အသိုက္အဝန္းဟာ ၿပိဳလဲသြားခဲ့လိမ့္မယ္ လို႔ သူတို႔ကကၽြန္မကို အခိုင္အမာ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီလိုအေၾကာင္းျပခ်က္ေတြကို အႀကိမ္အမ်ားႀကီး ကၽြန္မၾကားခဲ့ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ မတူကြဲျပားမႈေတြရွိေနတဲ့တိုင္းျပည္မွာလြတ္လပ္မႈဆိုတာဟာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး၊ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံ တစ္ခုက ျပည္သူေတြဟာ သူတို႔ဘာသာဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ်မွတ္ဖို႔ မယံုၾကည္ေလာက္ဘူး၊ တခ်ဳိ႕ျပည္သူေတြက ဒီမိုကေရစီစနစ္အတြက္ အဆင့္သင့္မျဖစ္ေသးဘူးဆိုၿပီးေျပာတဲ့လူေတြ အၿမဲပဲ ရွိပါတယ္။

ကၽြန္မရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ယံုၾကည္ခ်က္ကေတာ့ဒီမိုကေရစီအတြက္ အဆင့္သင့္မျဖစ္ေသးတဲ့လူဆိုလို႔ ဘယ္သူမွ မရွိဘူး ဆိုတာပါပဲ။

မၾကာေသးခင္လေတြတုန္းက သင္တို႔ႏိုင္ငံမွာရွိတဲ့မူဆလင္လူထုအေပၚမွာ အၾကမ္းဖက္တယ္ဆိုတဲ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာ အျဖစ္အပ်က္ေတြ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

ေနအိမ္ေတြ မီးေလာင္တာ၊ ဗလီေတြ ဖ်က္ဆီးခံရတာ၊ဘာသာေရးစာသင္ေက်ာင္းေတြ တိုက္ခိုက္ခံရတာ၊ လူ႔အသက္ ဆံုး႐ႈံးရတာေတြအေၾကာင္း သတင္းေတြကိုကမာၻက ေတြ႕ျမင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။

ဘာသာ ဒါမွမဟုတ္ လူမ်ဳိးစုအေပၚမွာ အေျခခံၿပီးအခုလို ဆန္႔က်င္အၾကမ္းဖက္တာမ်ဳိးကို လက္မခံ ႏိုင္ဘူးလို႔ သင္တို႔လည္း သေဘာတူၾကလိမ့္မယ္ဆိုတာကၽြန္မ အေသအခ်ာ သိပါတယ္။

အျပစ္က်ဴးလြန္တဲ့သူေတြကို တရားဥပေဒအတိုင္းဆက္လက္ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။

ကူရာကယ္ရာမဲ့ ျပည္သူေတြကို လံုၿခံဳမႈရွိေအာင္ကာကြယ္ေပးရပါမယ္။

ၿပီးေတာ့ ပါတီတိုင္း၊ အဖြဲ႕တိုင္းရဲ႕ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနနဲ႔ ဘာသာေရး၊ လူမ်ဳိးေရးတို႔နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး သည္းမခံတဲ့ စိတ္ေတြေပၚေအာင္လႈံ႕ဆြတာေတြကို ႀကိဳးစားၿပီး တားဆီးၾကရပါမယ္။

ဒါဟာ မရွိမျဖစ္တဲ့ အရွိတရားပါ။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့လူမႈေရး ၿငိမ္းခ်မ္းတည္ၿငိမ္မႈမရွိရင္ ကမာၻႀကီးက သင္တို႔ႏိုင္ငံမွာလာၿပီး ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံလုပ္ကိုင္ၾကမွာ မဟုတ္လို႔ပါဘဲ။

ေနာက္ၿပီး ဒါဟာ စိတ္ဓာတ္ပိုင္းအရလည္းမရွိမျဖစ္တဲ့ကိစၥပါ။  ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အျပစ္မဲ့တဲ့ျပည္သူေတြကို အေၾကာက္တရားေအာက္မွာ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔မွ မေနေစသင့္လို႔ပါဘဲ။

ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီမိုကေရစီရွိတဲ့ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူေတြ ကိုယ္တိုင္က ဒီလိုအႏၲရာယ္ေတြကို ဆန္႔က်င္ရမယ့္အျပင္ သူတို႔ဟာဘယ္လိုႏိုင္ငံမ်ဳိးမွာ ေနခ်င္တာလဲ၊ သူတို႔ႏိုင္ငံကို ဘယ္လိုမူေတြေပၚမွာ အေျခခံခ်င္တာလဲဆိုတာေတြကိုလည္း ဆံုးျဖတ္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

နယ္လ္ဆင္မင္ဒဲလားရဲ႕ စကားအတိုင္း ေျပာရရင္“ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ ဘံုလူသားဝါဒဟာ နယ္နိမိတ္အားလံုး ကို ျဖတ္ေက်ာ္သြားပါတယ္၊ ဒီဟာက ႏိုင္လိုမင္းထက္ျပဳမူတဲ့အာဏာရွင္ကို ဆန္႔က်င္ျခင္းဆိုတဲ့ ဘံုအေရးကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္တို႔အားလံုးကို စည္းေႏွာင္မိေစပါတယ္၊တျခားတစ္ေယာက္ေယာက္ ဖိႏွိပ္ညႇဥ္းပန္းခံေနရတဲ့အခ်ိန္မွာခင္ဗ်ားတို႔ ဘာလုပ္ေနလဲဆိုတာမ်ဳိး ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ဘယ္ေတာ့မွ အေမးမခံရပါေစနဲ႔”

ဒီအေၾကာင္းေတြကို အေလးထားေျပာရတာဟာသင္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံကို ကၽြန္မက အျပစ္တင္ခ်င္တဲ့ဆႏၵနဲ႔ ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ သင္တို႔ရဲ႕ဒီမိုကေရစီကို ရွင္သန္ႀကီးရင့္ေစခ်င္လို႔ပါ။

အခုအထိ အေတာအတြင္းမွာ ဘယ္ေလာက္တိုးတက္မႈရွိေအာင္ေဆာင္ၾကဥ္းခဲ့ၾကၿပီလဲဆိုတာ၊ ႏိုင္ငံေရွ႕ကို ခ်ီတက္ဖို႔အတြက္ ဘာေတြထပ္ၿပီး လုပ္ဖို႔လိုအပ္ေနေသးသလဲဆိုတာေတြကို အျပင္က လူေတြထက္ သင္တို႔က ပိုသိၾကမွာပါ။

ေစာေစာတုန္းက သည္းခံၾကဖို႔ ကၽြန္မ အေလးေပးၿပီးေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေက်းဇူးျပဳၿပီးေတာ့ တရား လြန္ေတာ့ သည္းမခံၾကပါနဲ႔။

ဒီမိုကေရစီ အျမစ္တြယ္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္လိုပါတယ္။ဒါေပမဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ကို လိမၼာပါးနပ္စြာ အသံုးခ်ရပါမယ္။

ႏိုင္ငံတြင္း စည္းခ်က္ညီမႈကို ထိန္းထားဖို႔၊ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္ဖို႔၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုင္ရာ အင္စတီ က်ဴးရွင္းေတြကို ျမႇင့္တင္ဖို႔၊လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို ခ်ဲ႕ထြင္ဖို႔၊ မွန္ကန္တဲ့ ဦးစားေပးအစီအစဥ္ေတြကို ခ်မွတ္ဖို႔၊ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈ စိတ္ကူးေတြကေန တည္ၿငိမ္တဲ့၊ ေခတ္မီတဲ့၊ ႀကီးပြားခ်မ္းသာတဲ့၊ေအးခ်မ္းတဲ့ႏိုင္ငံ တကယ္ျဖစ္လာ ေအာင္ ကူညီဖို႔ သင္တို႔အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္တစ္လွမ္းခ်င္းတက္လွမ္းသြားၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီမိုကေရစီစနစ္မွာအဲဒါဟာ လူတိုင္းရဲ႕အလုပ္၊ လူတိုင္းရဲ႕တာဝန္ပါ။

တျခားဘယ္သူကမွလာလုပ္မေပးႏိုင္ပါဘူး။

ဒါေပမဲ့အခုလိုဆိုလိုက္လို႔ သင္တစ္ေယာက္တည္း အထီးက်န္လို႔ ဆိုခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။

အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုကကူညီႏိုင္ပါတယ္။ အလားတူ အာရွ၊ ဥေရာပနဲ႔ ကမာၻတစ္လႊား တျခားေနရာ ေတြကမိတ္ေဆြမ်ားကလည္း ကူညီႏိုင္ပါတယ္။

ဆက္သြယ္ေရးလို၊အင္ဂ်င္နီယာလို၊ စိုက္ပ်ဳိးေရးလို၊ က်န္းမာေရးလို၊ ဥပေဒလို နယ္ပယ္ေတြမွာကၽြန္မတို႔က ေလ့က်င့္သင္ၾကားေပးမႈေတြ၊ ႐ုပ္ဝတၳဳပစၥည္းေတြ ကူညီေပးႏိုင္ပါတယ္။

အလုပ္အကိုင္ေတြဖန္တီးေပးတဲ့၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကို ထိန္းသိမ္းေပးတဲ့၊ လုပ္သားမ်ားရဲ႕ အခြင့္ အေရးကိုေလးစားတဲ့၊ စည္ပင္ဝေျပာမႈျဖစ္ထြန္းေစၿပီး လူ႕အလႊာတိုင္းမွာ အက်ဳိးေက်းဇူးရွိေစတဲ့ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ဳိးကို ကၽြန္မတို႔က အားေပးႏိုင္ပါတယ္။

သင္တို႔ဆီကအင္စတီက်ဴးရွင္းေတြရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မတို႔က အစိုးရခ်င္း၊လြႊတ္ေတာ္ခ်င္း၊ ပါတီခ်င္း ထိေတြ႕ေဆြးေႏြးႏိုင္ပါတယ္။

သင္တို႔ဆီကအနာဂတ္ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံေတြမွာ လာၿပီး ေလ့လာသင္ယူဖို႔ ဖိတ္ေခၚႏိုင္သလိုပဲ ကၽြန္မတို႔ဆီက လူငယ္ပညာရွင္ေတြကိုလည္း သင္တို႔ဆီကေနသင္ယူဖို႔ ေစလႊတ္ ႏိုင္ပါတယ္။

သင္တို႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ စီးပြားေရး ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈေတြမွာ ပိုၿပီး တက္ႂကြတဲ့ အခန္းက႑ကပါဝင္လာေအာင္ အမ်ဳိးသမီးေတြကို ကၽြန္မတို႔က အားေပးႏိုင္ပါတယ္။

အေရးအႀကီးဆံုးအေနနဲ႔ကၽြန္မတို႔ကိုယ္ပိုင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ေတြကို တည္ေဆာက္တာမွာ ရခဲ့တဲ့သင္ခန္းစာ ေတြကိုကၽြန္မတို႔က ေဝမွ်ႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေတြကေတာ့ အလုပ္ျဖစ္တယ္၊ ဘယ္အမွားေတြကေတာ့ သင္တို႔ ေရွာင္ရွားသင့္တယ္ဆိုတာမ်ဳိးေပါ့။

သင္တို႔ႏိုင္ငံအနာဂတ္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္တဲ့အခါ သင္တို႔မွာ ေမွ်ာ္လင့္စရာ အေၾကာင္းခ်င္းရာေတြအမ်ားႀကီးပါ။

သင္တို႔ရဲ႕ဒီမိုကေရစီဟာ ႏုနယ္ေသးတယ္ ဆိုေပမဲ့ အမ်ားႀကီးတိုးတက္လာခဲ့ပါၿပီ။

သင္တို႔ရဲ႕ေျမမွာ သဘာဝသယံဇာတေတြ ေပါႂကြယ္လွပါတယ္။

သင္တို႔ဟာကမာၻ႕စီးပြားေရးမွာ အဓိက အေရးပါလာတဲ့ ေဒသရဲ႕ အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုပါ။

သင္တို႔မွာပညာသင္ၾကားျခင္းကို ျမင့္ျမင့္မားမား တန္ဖိုးထားတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈရွိပါတယ္။

ၿပီးေတာ့သင္တို႔မွာ ေခါင္းေဆာင္မႈေကာင္း အေမြအႏွစ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။

လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ ၆၀ ေလာက္တုန္းက ျမန္မာအစိုးရက ႏိုင္ငံတကာ နားလည္မႈ၊ တန္းတူညီမွ်မႈနဲ႔ လူ႔အခြင့္ အေရးတို႔ကိုေထာက္ခံတဲ့ ေၾကညာခ်က္တစ္ရပ္ကို ထုတ္ျပန္ဖို႔အတြက္ အာရွနဲ႔ အာဖရိကႏိုင္ငံမ်ားကိုေပါင္းစည္း မိေစခဲ့တဲ့ သမိုင္းဝင္ ဘန္ေဒါင္းညီလာခံကို ဦးစီးဦးရြက္ျပဳခဲ့တဲ့ႏိုင္ငံငါးႏိုင္ငံထဲမွာ တစ္ႏိုင္ငံအျဖစ္ ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။

အဲဒီညီလာခံရဲ႕အတြင္းေရးမွဴးဟာဒီႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဒီတကၠသိုလ္ကပဲ ဘြဲ႕ရခဲ့ပါတယ္။ ကုလသမဂၢရဲ႕အေထြေထြအတြင္းေရးမွဴးခ်ဳပ္ အေလာင္းအလ်ာျဖစ္ၿပီး လူသားဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေရးနဲ႔ ကမာၻ႕ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတို႔အတြက္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ ပုဂိၢဳလ္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီကေန႔ဒီအခန္းထဲကို ေဝ့ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ကၽြန္မတို႔ထဲမွာ အနာဂတ္ဦးသန္႔တစ္ေယာက္ရွိေနတယ္ ဆိုရင္ကၽြန္မ မအံ့ၾသပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ လူငယ္အမ်ဳိးသား၊ အမ်ဳိးသမီးေတြဟာ ဒီႏိုင္ငံမွာသာမကတျခား ေနရာမ်ားမွာပါ လြတ္လပ္မႈတန္ဖိုးေတြ ခိုင္မာေစေရးနဲ႔ အျပန္အလွန္ေလးစားမႈရွိေရးတို႔ကို သမိုင္းဝင္ေဆာင္ရြက္ ၾကမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြပါ။

ဒီေတာ့နိဂံုးခ်ဳပ္အေနနဲ႔ သင္တို႔ဟာ သင္တို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံကို သက္ဦးဆံပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကေနေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ေခတ္သစ္တစ္ခုဆီကို ေရာက္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ၾကတဲ့အတြက္ သင္တို႔ကိုခ်ီးက်ဴးဂုဏ္ျပဳပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။

ခိုင္မာၿပီးတာရွည္ခံတဲ့ ဒီမိုကေရစီတစ္ရပ္ကို ဖန္တီးဖို႔အတြက္ သင္တို႔ အခုလုပ္ေဆာင္ေနတာေတြနဲ႔အနာဂတ္မွာ လုပ္ေဆာင္မွာေတြအတြက္ကို ၾသဘာေပးလိုက္ပါတယ္။

ၿပီးေတာ့အခုေန႔လယ္ခင္းမွာ ေႏြးေထြးစြာ ႀကိဳဆိုၿပီး ၾကင္နာစြာနဲ႔အာ႐ံုစိုက္နားေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ အတြက္လည္း အားလံုးကို ေက်းဇူးအမ်ားႀကီးတင္ပါတယ္။

ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။